ثبت تغییرات الکتروفیزیولوژیک و عملکرد حسی توسط کاندویت حاوی سلول های بنیادی، نانو ذرات طلا و فاکتور نوروتروفیک، پس از ترمیم آسیب عصب سیاتیک

هدف از این مطالعه، ارزیابی کارآیی داربست الکتروریسی شده از جنس پلی لاکتیک گلیکولیک اسید همراه با پوشش لامینین که به صورت کاندویت جهت هدایت مسیر رشد آکسون ها درآمده اند، می باشد.

در این مطالعه از 48 سر رت های نر بالغ Wistar استفاده شد. این رت ها به 6 گروه شامل یک گروه شاهد سالم و پنج گروه دیگر علاوه بر آسیب 10 میلی متری عصب سیاتیک ایجاد شده، موارد درمانی مختلف انجام شد که شامل: گروه کاندویت پلی لاکتیک کوگلایکولیک اسید پوشش داده شده با لامینین و پرشده با محیط کشت، گروه کاندویت های پوشش داده شده با لامینین که حاوی سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی رت بودند، گروه کاندویت های پوشش داده شده با لامینین که حاوی نانوذرات طلا و فاکتور (Brain Derived Neurotrophic Factor) BDNF انکپسوله شده در کیتوزان بودند، گروه کاندویت های پوشش داده شده با لامینین که حاوی نانوذرات طلا و BDNF انکپسوله شده در کیتوزان که حاوی سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی رت بودند. در گروه ششم، این سلول ها به صورت سوسپانسیون شده در هیدروژل آلژینات وارد کاندویت مذکور شدند. 12 هفته پس از پیوند این کاندویت ها به نقص 10 میلی متری عصب سیاتیک رت، میزان ترمیم عصب به وسیله ی کاندویت های مختلف توسط تست های رفتاری و آزمون الکتروفیزیولوژی اندازه گیری و بررسی شد.

نتایج تجزیه و تحلیل آزمایش حسی سه ماه بعد از پیوند در همه ی حیوانات نشان داد که عملکرد حسی در پای آن ها، بدون در نظر گرفتن گروه های مورد آزمایش، تقریبا به طور کامل بازگشته است. همچنین، درجات مختلفی از افزایش دامنه در ترکیب پتانسیل عمل عضله در همه ی گروه ها مشاهده شد. با این حال، افزایش آن ها به طور قابل توجهی کمتر از گروه شاهد بود. در حالی که تاخیر در انتقال پیام در گروه های حاوی نانوذرات همراه با سلول های سوسپانسیون شده در هیدروژل آلژینات اختلاف معنی داری را نسبت به گروه شاهد نشان نداد.

یافته ها نشان داد که جهت ارزیابی میزان ترمیم آسیب اعصاب محیطی از طریق مهندسی بافت، آزمایش های الکتروفیزیولوژی و حسی می توانند روش های موثری باشند.