ارائه الگویی برای مجریان خط مشی گذاری تعاون روستایی بر اساس الگوی اقتصاد مقاومتی

این پژوهش با هدف ارایه الگویی برای خط مشی گذاری تعاونی روستایی براساس اقتصادمقاومتی انجام شد. روش پژوهش آمیخته (کیفی - کمی) بود. جامعه آماری شامل اعضای هییت علمی و مدیران و کارشناسان تعاون روستایی آگاه به موضوع تحقیق بودند. دربخش کیفی نمونه ای با رویکرد هدفمند و تکنیک گلوله برفی (20 نفر) انتخاب شد و دربخش کمی نیز بخاطر جامعه آماری نامحدود، نمونه ای باشیوه فرمول کوکران به تعداد (180 نفر) تعیین شد. ابزار جمع آوری داده ها مصاحبه های عمیق و پرسشنامه محقق ساخته بود، داده های کیفی با رویکرد داده بنیاد و داده های کمی باشیوه معادلات ساختاری تحلیل شد و برای این منظور از نرم افزارهای Spss17 و Amos20 استفاده گردید. بعد از تحلیل مصاحبه ها، تعداد 128 مفهوم اولیه استخراج و درقالب 27 خرده مقوله دسته بندی و درنهایت، این خرده مقوله ها درقالب 12 مقوله اصلی (پیش بینی ابزاری در اجرا، فرهنگ سازی، توانمندی بومی، مشارکت فعال، توجیه ذی نفعان عمومی، اتکای به خود، بازخوردهای مثبت، بهینه سازی اقتصادروستایی، توسعه-منابع، همسویی منافع عمومی و فردی، توسعه روستایی و خودکفایی) طبقه بندی شدند. دربخش کمی نیز نتایج استنباطی حاصل از آزمون فرضیه ها نشان داد، متغیرهای پیش بینی ابزاری خط مشی گذاران در اجرا (445/0)، فرهنگ سازی خط مشی گذاران (603/0)، توانمندی بومی خط مشی گذاران (387/0)، مشارکت فعال افراد (533/0)، توجیه ذی نفعان عمومی (458/0)، اتکای به خود (555/0)، بازخوردهای مثبت (724/0)، بهینه سازی اقتصادروستایی (480/0)، توسعه منابع (581/0)، همسویی منافع-عمومی و فردی (616/0)، توسعه روستایی (749/0) و خودکفایی (438/0) با اجرای موفق خط مشی های تعاون روستایی رابطه معناداری دارند. در ادامه الگوی تدوین شده با استفاده از معادلات ساختاری اعتباریابی و روابط ساختاری نشان داد که اثر همه متغیرهای مستقل بر اجرای موفق خط مشی های تعاون روستایی معنادار است. براین اساس، اجرای خط مشی گذاری تعاون روستایی در راستای سیاست های اقتصادمقاومتی، با استفاده از ابزارهای مورد نیاز و تدوین استراتژی های لازم به توسعه تعاون روستایی بر پایه توانمندی بومی و خودکفایی منجر می شود.