آسیب شناسی پدیده خودکشی در مازندران و راه کارهای پیش گیری از آن

پدیده خودکشی در استان مازندران تحت تاثیر متغیرهای زمینه ای اجتماعی (احساس نابرابری اجتماعی وانسجام اجتماعی پایین)، فرهنگی (باورهای غلط، ضعف فرایند جامعه پذیری افراد و شکاف نسلی) و اقتصادی (بحران اقتصادی و مشکلات اقتصادی) است. با این اوصاف؛ پدیده خودکشی در استان مازندران به لحاظ شرایط علی به عوامل فردی از قبیل شکست عشقی، اعتیاد و مشکلات روحی- روانی مربوط است که به صورت مستقیم و یا عواملی هستند که مستقیما بر رخداد و پدیده خودکشی یا اقدام به خودکشی افراد به ویژه در موردهای که افراد جوانان یا جوانان را در بر می گیرد تاثیرگذار است. در واقع؛ شکست عشقی، عشق کاذب، عدم برخورد صحیح با مسایل عاطفی، اعتیاد به الکل، سوء استفاده از دارو، اعتیاد به مواد مخدر، افکار خودکشی، اختلال روانی، افسردگی و اضطراب، نوامیدی و حس بی مصرف بودن و بی ارزشی، عدم رضایت از زندگی، عدم دست یابی به اهداف و... همه از عوامل فردی یا شاخص های شخصی است که در افراد مختلف متفاوت بوده که البته هر کدام از این عوامل به تنهایی و البته با توجه به شرایط مداخله گر و هم چنین زمینه های خودکشی به شرح موصوف می تواند منجر به رخداد پدیده خودکشی در استان مازندران شود. بیش ترین درصد فراوانی از میان وسیله خودکشی به ترتیب عبارتند از: قرص برنج (39/29)، حلق آویزی (37/5)، اسلحه (8/93)، خودسوزی (5/35)، مسمومیت (5/35)، پریدن از ارتفاع (1/79) و دریا (خفگی) (1/79) است. پدیده خودکشی به ویژه در قالب یک نگاه آسیب شناسانه منجر به دو پیامد الف- پیامد برای بازماندگان و ب- پیامد اجتماعی می شود.