پیش بینی سهل انگاری تحصیلی،خودکار آمدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان ابتدایی بر اساس ویژگی های شخصیتی مادران در طول آموزش مجازی دوران کرونا

این پژوهش با هدف پیش بینی سهل انگاری تحصیلی،خودکار آمدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بر اساس ویژگی های شخصیتی مادران در طول آموزش مجازی دوران کرونا انجام شد.پژوهش از نوع همبستگی بوده و جامعه آماری کلیه دانش آموزان پایه ششم ابتدایی شهرستان مبارکه اصفهان به همراه مادرانشان بوده اند،که از بین آنها 216(115 دختر،101 پسر) نفر بر اساس فرمول کوکران به صورت تصادفی چند مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند.به منظور جمع اوری داده ها از پرسشنامه ی شخصیت نیو فرم کوتاه (1985) برای مادران و از پرسشنامه های انگیزه پیشرفت برناردو واینر (1990)،پرسشنامه خودکار امدی تحصیلی جینکز ومورگان (1999) و سهل انگاری تحصیلی شمس الاحراری (1389) برای دانش آموزان استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار 22-spss و با رگرسیون گام به گام و سلسه مراتبی تجزیه وتحلیل شدند. نتایج نشان دهنده ی آن است که در میان ابعاد شخصیتی مادران، تاثیر توافق پذیری و مسیولیت پذیری بر سهل انگاری فرزندان معنادار و معکوس (p<0.05) و تاثیر برون گرایی و مسیولیت پذیری مادران بر خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان معنادار و مستقیم (p<0.05) و مسیولیت پذیری رابطه مستقیم و معنادار و روان نژندی رابطه معکوس با انگیزه پیشرفت داشته است (p<0.05)، اما نتایج رگرسیون نشان داد که ویژگی های شخصیتی مادران، تاثیر معناداری بر انگیزه پیشرفت تحصیلی فرزندان ندارد.با توجه به نتایج به دست آمده ارایه راهکارهایی برای افزایش مسیولیت پذیری، توافق پذیری و برون گرایی و هم چنین کاهش روان نژندی مادران میتواند در آموزش مجازی به کاهش سهل انگاری و افزایش خودکار آمدی تحصیلی و انگیزه پیشرفت دانش آموزان کمک کند.