اثر ممانتین بر عملکرد شناختی بیماران مبتلا به اختلالات خلقی تحت شوک درمانی: کارآزمایی بالینی سه سوکور

تشنج الکتریکی یک روش درمانی معمول در بیماران روانپزشکی است. این روش درمانی ممکن است سبب بروز اختلالات شناختی در بیماران تحت درمان شود. هدف از این مطالعه بررسی اثربخشی درمانی داروی ممانتین بر عملکرد شناختی بیماران تحت درمان با تشنج الکتریکی است.

در این کارآزمایی بالینی سه سوکور، 60 بیمار مبتلا به فاز افسردگی اختلالات خلقی تک قطبی و دو قطبی غیر سایکوتیک به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. در گروه مورد داروی ممانتین، 24 ساعت قبل از شروع مطالعه با دوز 10 میلی گرم روزانه شروع شد و طی یک هفته تا 20 میلی گرم افزایش و تا پایان جلسه ششم از ECT ادامه پیدا کرد. در گروه کنترل دارونما داده شد. توانایی شناختی بیماران با استفاده از MMSE (Mini Mental Status Examination) و تست معاینه شناختی ادن بروک 24 ساعت قبل، 24 ساعت بعد از جلسه ششم و یک ماه بعد از اتمام ECT سنجیده شد. این مطالعه، 1/5 سال طول کشید و در بخش روان پزشکی بیمارستان شهید یحیی نژاد شهرستان بابل انجام شد.

در این مطالعه نمره MMSE در پایان دوره مطالعه (یک ماه بعد از اتمام ECT) در گروه ممانتین به صورت معنی داری بالاتر از گروه کنترل بود (0/008=P). با این وجود نمره تست شناختی ادن بروک بین دو گروه بعد از ECT اختلاف معنی داری نداشت. ارتباط معنی داری در هیچ کدام از آیتم های تست ادن بروک بین دو گروه مشاهده نشد.

: با توجه به تست ادن بروک، ممانتین در کاهش اختلالات شناختی در بیماران کاندیدای دریافت ECT اثری نداشت، گرچه با توجه به تست MMSE بهبودی مشاهده شد.