چربی احشایی و ارتباط آن با فشارخون در جمعیت سالمندان

با افزایش سن، خطر بیماری پرفشاری خون افزایش می یابد. باتوجه به اهمیت و شیوع بالای پرفشاری خون و اضافه وزن و چاقی در سالمندان ایرانی و محدود بودن مطالعاتی که به همراهی پرفشاری خون با چربی احشایی در جمعیت سالمندی پرداخته باشند، این پژوهش با هدف تعیین وضعیت چربی احشایی بدن در سالمندان و همراهی آن با فشارخون انجام گرفت.

این مطالعه مورد- شاهدی با استفاده از داده های سال 1400- 1395 بانک اطلاعاتی فاز 2 مطالعه کوهورت سالمندان امیرکلا (AHAP)، در شمال ایران بر روی جمعیت 60 سال و بالاتر انجام گرفته است. دو گروه مورد (دارای پرفشاری خون) و شاهد (بدون پرفشاری خون) از لحاظ سن و جنس همسان سازی شدند. میزان فعالیت سالمندان با استفاده از پرسشنامه Physical Activity Scale for Elderly و وضعیت چربی احشایی با استفاده از دستگاه دانسیتومتر ارزیابی گردید.

از مجموع 700 سالمند مورد بررسی، نیمی از آن ها پرفشاری خون داشتند و نیم دیگر بدون پرفشاری خون بودند. دراین دو گروه، میانگین سنی افراد (0/684=(P، شاخص قالب بدن (0/691=P) و میزان فعالیت فیزیکی (0/308=P) تفاوت معنی داری نداشتند، اما میانگین دورکمر (0/001>P)، نمایه توده بدنی (0/001>P)، نسبت دورکمر به قد (0/001>P) و چربی احشایی (0/001>P)، در دو گروه متفاوت بوده است. ارتباط مستقیم و معنی داری میان فشارخون با چربی احشایی، نمایه توده بدنی، دورکمر و نسبت دورکمر به قد در سالمندان مذکر و مونث وجود داشته است. هم چنین در سالمندان مذکر نمایه توده بدنی (0/001>P و0/710=AUC) و در سالمندان مونث مقدار چربی احشایی (0/001>P و 0/626=AUC) بیش ترین ارتباط را با فشارخون داشته است.

ارتباط مستقیم و معنی داری میان فشارخون با چربی احشایی، نمایه توده بدنی، دورکمر و نسبت دورکمر به قد در سالمندان مرد و زن وجود دارد که در سالمندان مذکر نمایه توده بدنی و در سالمندان مونث مقدار چربی احشایی بیش ترین ارتباط را با فشارخون داشته است.