شناسائی عوامل عدم توسعه ورزش همگانی افراد کم توان ذهنی

ورزش و فعالیت بدنی نقش بسیار مهمی در سلامت عمومی مردم جامعه از جمله افراد کم توان ذهنی دارد.عوامل بازدارنده ای هستند که مانع مشارکت ورزشی این افراد می گردد. از آنجا که مهمترین رسالت متخصصین و مدیران تربیت بدنی برطرف کردن موانع حضور افراد جامعه در ورزش است. این پژوهش با هدف شناسایی عوامل عدم توسعه ورزش همگانی در افراد با هوش میانه(اوتیسم،سندروم داون،کم توان ذهنی) انجام شد. که با استفاده از نظریه داده بنیاد انجام شد. شرکت کنندگان در پژوهش، مسولین فدراسیون معلولین و جانبازان، مدیران ورزشی ،کاردرمانگرها و متخصصان و اساتید تربیت بدنی که 30 نفر به صورت نمونه گیری هدفمند و سهمیه ای برای مصاحبه عمیق و اکتشافی انتخاب شدند و مصاحبه تا اشباع نظری ادامه یافت. برای تجزیه وتحلیل داده ها از کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شد. بر اساس نتایج 170 کدباز با 15 مقوله اصلی و 40 مقوله فرعی در قالب ابعاد شش گانه مدل پارادایمی شامل عوامل علی (5 مقوله)، پدیده اصلی (هوش میانه و توسعه ورزش همگانی)، راهبرد (5 مقوله) عوامل زمینه ای (2 مقوله)، شرایط مداخله ای (3 مقوله محدودکننده و 2 مقوله تسهیل کننده) و پیامد (3 مقوله) شناسایی شدند.نتایج نشان داد راهبردهای روحی-روانی، اجتماعی، فردی، مدیریتی، اقتصادی می تواند شرایط را برای توسعه ورزش همگانی افراد کم توان ذهنی تسهیل نماید.لذا پیشنهاد می گردد منابع مالی کافی و همچنین آموزش نیروی انسانی مجرب جهت هدایت و ترغیب افراد کم توان ذهنی برای شرکت در فعالیتهای ورزشی در نطر گرفته شود.