شناسایی ابعاد، مولفه ها و نشانگرهای شاگردپروری اعضای هیئت علمی در دانشگاه ها

شاگردپروری و تربیت علمی به عنوان سنت برگرفته از سیره ایمه معصومین (علیهم السلام)، با اهداف بلند پویایی روابط شاگرد و استاد در نظام آموزش عالی، که مهمترین رکن و محور در توسعه و تعالی علمی و انسانی نظام آموزش عالی است، همخوانی داشته و ضرورت دارد این امر با بررسی ابعاد مختلف موضوع، شناسایی و ارایه شود؛ لذا پژوهش حاضر با هدف پاسخگویی به این سوال که، ابعاد، مولفه ها و نشانگرهای شاگردپروری اعضای هییت علمی در دانشگاه ها، کدام است؟ انجام گرفته و در قالب یافته های پژوهش، ارایه شد.

پژوهش با استفاده از روش فراترکیب تدوین شده است. نمونه پژوهش شامل 17 اثر از 17 اندیشمند دینی ایرانی که به مطالعه مرتبط بود، مبنای استخراج یافته ها قرار گرفت.

پس از بررسی و تحلیل آثار، نتایج پژوهش، 22 نشانگر شناسایی و در قالب 19 مولفه، ذیل 8 بعد طبقه بندی شد. در این میان بعد معنوی و بعد رفتاری از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد.

توجه و اهتمام ویژه سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزش عالی به ابعاد، مولفه ها و نشانگرهای حاصل از این پژوهش، باعث ارتقا عملکرد اعضای هییت علمی دانشگاه ها، که بزرگترین نقش را در بهبود کیفیت آموزش، پژوهش و خدمات اجتماعی ایفا می کنند، شده و اختصاص جریانی اثربخش از یاددهی و یادگیری و تربیت دانشجویان در قالب شاگردپروری در تمام ابعاد، در آموزش عالی را می طلبد.