تاثیر تمرینات ورزشی بر عملکردهای فیزیولوژیکی کشتی گیران در پسا کرونا
فعالیت بدنی با کاهش عوامل خطرزا، نقش حفاظتی در برابر بیماریها ایفا میکند. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر دو نوع تمرین تناوبی شدید (HIIT) و هوازی تداومی بر عملکردهای ریوی و قلبی تنفسی کشتیگیران بهبود یافته از بیماری کرونا میباشد.
این پژوهش به روش نیمه تجربی و کارآزمایی بالینی به صورت پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. بر این اساس با استفاده از جدول مورگان، 45 نفر برای شرکت در جلسه توجیهی دعوت شدند و به طور تصادفی در سه گروه آزمایشی به صورت: گروه آزمایشی 1 (تمرین هوازی تداومی 15 نفر)، گروه آزمایشی 2 (تمرین تناوبی با شدت بالا 15 نفر) و گروه کنترل 3 (بدون تمرین 15 نفر) قرار گرفتند.
پژوهش حاضر نشان داد که تفاوت معناداری در متغیرهای FVC، FEV1، PIF، فشار خون سیستولیک، فشار خون دیاستولیک، ضربان قلب، زمان رسیدن خستگی، VO2max و مقیاس درک فشار بین سه گروه وجود دارد؛ اما در متغیر VC تفاوتها بین سه گروه معنادار نبود. همچنین مشخص شد که بین میانگین متغیرهای مورد مطالعه در گروه 1 و گروه 2 پژوهش در پس آزمون نسبت به پیش آزمون تفاوت معناداری وجود دارد، که این امر در گروه تمرینات تناوبی شدید در مقایسه با تمرینات تداومی بیشتر است.
نتیجه گیری:
با توجه به اثرگذاری و بهبود در شاخصهای آمادگی جسمانی تمرینات تناوبی با شدت بالا در مقایسه بالا تمرینات تداومی، میتوان تمرینات تناوبی با شدت بالا را به عنوان یک گزینه مناسب برای بهبود آمادگی قلبی تنفسی و عملکرد ریوی به عنوان یک استراتژدی بهبود سلامتی به کار گرفت.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.