تدوین برنامه مدیریت راهبردی کنترل آلودگی هوا (مطالعه موردی شهر اصفهان)

امروزه گسترش پهنه مناطق شهری و صنعتی درون و برون شهری به عنوان عامل اصلی افزایش آلودگی های محیط زیست به ویژه آلودگی هوا شناخته شده است. یکی از راهکارهای اساسی به منظور کاهش یا مهار آلودگی هوا، تدوین برنامه مدیریت راهبردی در مناطق شهری می باشد. در این تحقیق با هدف تدوین با انجام بررسی های میدانی جهت بررسی خصوصیات محیط زیست درون و پیرامون شهری، عوامل مرتبط با اقدامات انسان در آلودگی هوا و تشدید آن، اقدام به شناسایی و تجزیه و تحلیل عوامل موثر در آلودگی هوا در شهر اصفهان در قالب مطالعه موردی از طریق جمع آوری داده با استفاده از پرسشنامه و توزیع و جمع آوری آن ها پس از تکمیل توسط خبرگان مبتنی بر روش دلفی و با هدف تدوین برنامه مدیریت راهبری کاهش و کنترل آلودگی هوا شده است. نتایج به دست آمده مبتنی بر خروجی های حاصل از بکارگیری تکنیک های SWOT و QSPM در ترکیب با مدل تحلیل سلسله مراتبی شبکه ای فازی(FANP)، نشان داد که راه اندازی قطار سبک شهری با تاکید بر کاهش استفاده از خودروهای شخصی در تلفیق با سیاست گذاری و برنامه ریزی در زمینه گسترش شبکه حمل و نقل عمومی، در اولویت دوم و بهبود وضعیت معابر عمومی و محورهای اصلی در اولویت های بعدی می باشد که تبیین کننده تقدم و تاخر اقدامات مدیریت شهری برای کنترل آلودگی هوای در شهر اصفهان است. نتایج به دست آمده به ترتیب از مهمترین راهکار های مهار و کنترل کیفیت هوا هستند که از طریق اتخاذ استراتژی رقابتی قابل دستیابی می باشد.