تاریخچه نهشت و پسانهشت و اثرات آن ها بر کیفیت مخزنی سازند آسماری در میدان نفتی اهواز

توالی های کربناته سازند آسماری همراه با نهشته هایی از ماسه سنگ در اغلب نواحی حوضه رسوبی زاگرس از جمله ناحیه اهواز در بازه زمانی الیگو - میوسن ته نشین شده اند. در این مطالعه اثرات محیط های رسوب گذاری و پس از رسوب گذاری بر کیفیت مخزنی زون A7 سازند آسماری در چاه شماره 4 میدان نفتی اهواز مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعه توالی های سازند آسماری در این برش منجر به شناسایی تعداد 11 رخساره کربناته، یک رخساره تبخیری، یک رخساره آمیخته کربناته - آواری و یک رخساره سیلیسی آواری شد. محیط های رسوبی پهنه جزر و مدی، لاگونی، ریف مرجانی و دریای باز برای ته نشینی رخساره های شناسایی شده معرفی شده است. با توجه به عدم وجود تغییرات ناگهانی، به نظر می رسد نهشته های مورد مطالعه در یک پلتفرم کربناته نوع رمپ ته نشین شده اند که تحت اثر ورود رسوبات سیلیسی-آواری از سیستم های رودخانه ای زاگرس بوده است. همچنین از فرآیندهای دیاژنتیکی که توالی های مورد بررسی را تحت تاثیر قرار داده اند می توان به میکرایتی شدن، سیمانی شدن، نیومورفیسم افزایشی، تراکم فیزیکی و شیمیایی، انحلال، شکستگی و پرشدگی، دولومیتی شدن و انیدریتی شدن اشاره نمود که در محیط های پسارسوبی دریایی، متیوریک و تدفینی رخ داده اند. بسیاری از شکستگی ها توسط مواد نفتی پر شده اند که این نشان دهنده این موضوع است که شکستگی ها در کنار دولومیتی شدن، تراکم شیمیایی و روزنه های فنسترال از مهم ترین عارضه های پسارسوبی جهت افزایش کیفیت مخزن هستند. درحالی که سیمانی شدن و انیدریتی شدن با بستن فضاها در کاهش کیفیت مخزن اثرگذار بوده اند.