بهبود فعالیت های آنتی اکسیدانی گیاه دارویی ریحان تحت تاثیر گونه های مختلف قارچ میکوریزا در شرایط تنش کم آبی
کمبود آب یکی از عوامل محدودکننده رشد و عملکرد گیاهان می باشد که به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک جهان از جمله ایران به طرق مختلف باعث محدودیت کاشت گیاهان و کاهش عملکرد محصول می شود. بهره گیری از رابطه همزیستی گیاه با قارچ های میکوریزای آربوسکول دار یکی از راهکارهای کاهش تنش کم آبی در گیاهان به شمار می رود. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی برخی از صفات فیزیولوژیکی گیاه دارویی ریحان در شرایط گلخانه ای تحت تاثیر سطوح مختلف کم آبی به همراه سه گونه قارچ میکوریزا به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه ای انجام گرفت. فاکتورهای آزمایشی شامل تنش کم آبی در سه سطح (تنش شدید: 25 درصد طرفیت مزرعه ای؛ تنش متوسط: 50 درصد طرفیت مزرعه ای؛ تنش ملایم: 75 درصد طرفیت مزرعه ای؛ و تیمار شاهد: 100 درصد ظرفیت مزرعه ای؛ و سه گونه قارچ میکوریزا شامل Glomus intraradices، Glomus mosseae،Glomus etunicatum به میزان 30 گرم در هر گلدان و تیمار شاهد (بدون تلقیح قارچ) بود. مطابق نتایج به دست آمده افزایش سطح تنش کم آبی باعث کاهش رشد گیاهان گردید. همزیستی با میکوریزا باعث کاهش اثرات مخرب تنش کم آبی بر گیاه شد. با اعمال تنش کم آبی میزان مالون دی آلدهید، آنزیم کاتالاز و پراکسیداز، فعالیت آنتی اکسیدانی و فلاونویید کل افزایش و فنول کل کاهش یافت. با توجه به نتایج آزمایش می توان بیان کرد که G. mosseae در مقایسه با سایر گونه ها تاثیر بیشتری در بهبود اثرات سوء ناشی از تنش کم آبی در اکثر صفات مورد ارزیابی داشت. درحالی که تاثیر قارچ G. intraradicse بر فلاونویید کل، آنزیم کاتالاز و پراکسیداز بالاتر از گونه G. mosseae بود. در نهایت نتایج مشخص کرد که استفاده از قارچ میکوریزا در مقایسه با شاهد (بدون تلقیح با قارچ) می تواند ابزار مناسبی برای بهبود صفات فیزیولوژیکی و فعالیت های آنتی اکسیدانی در شرایط تنش کم آبی باشد.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.