دیالکتیک جبر و اختیار در عشق: بررسی تاثیر تفکر اشعری در اشعار عاشقانه سعدی

سعدی پرورده مکتب اشاعره است و به راحتی می‏توان تاثیر کلام اشعری را در آثار سعدی مشاهده کرد. تاثیر قضا و قدر بر سرنوشت، تاثیر ذات و جوهره بر اعمالی که از انسان سر می‏زند، و بی‏تاثیر بودن تربیت بر تغییر روحیات و اخلاقیات فرد، در جای جای کلیات سعدی به چشم می‏خورد. علاوه بر مضامین بسیاری از این دست، مضمون شایع دیگری نیز در غزلیات و اشعار عاشقانه سعدی دیده می‏شود با این مفهوم که عشق امری بی‏اختیار و عقل‏گریز است و در برابر عشق نمی‏توان تاب آورد یا دست به انتخاب و تدبیر زد؛ یعنی اندیشه جبر بر اشعار عاشقانه سعدی نیز غلبه دارد و این سوال مطرح می‏شود که آیا این جبر برخاسته از همان کلام و تربیت اشعری است، یا صرفا محملی برای خلق یک مضمون ادبی؟ یافته های مقاله با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی نشان داد که تاثیرگذاری کلام اشعری بر سعدی چنان نیست که او را گرفتار جبرگرایی کرده باشد؛ سعدی انسانی آزاده و روشنفکر است و علی رغم هم عصران خود، به جبر مطلق اعتقادی ندارد؛ در نتیجه مضمون بی‏اختیاری انسان در عالم عشق صرفا یک مضمون هنری است و سعدی از آن برای بیان قدرت عشق استفاده کرده است.