ارتباط بین تغییرات در بیومارکرهای سرمی میانجی های التهابی و بیماری پریودنتال

بیماری پریودنتال نوعی بیماری التهابی مزمن است که منجر به آسیب به بافت نرم و سخت می شود. با توجه به اهمیت سلامت پریودنتال در فرد، این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین تغییرات میانجی های التهابی و ابتلا به بیماری پریودنتال انجام شد.

این مطالعه مورد- شاهدی بر روی 120 نفر از مراجعین به گروه پریودنتیکس دانشکده دندانپزشکی دانشگاه بغداد، در سه گروه سالم، گروه پریودنتیت و گروه ژنژیویت و هر گروه شامل 40 نفر (20 مرد و 20 زن) انجام شد. اطلاعات دموگرافیک همه افراد در فرم اطلاعات ثبت شد. پارامترهای پریودنتال شامل خونریزی به هنگام پروبینگ (BOP)، شاخص پلاک (PI)، از دست رفتن چسبندگی بالینی (CAL)، عمق پروبینگ پاکت (pd) و سطح سرمی اینترلوکین-6 (Il-6)، ایمونوگلوبولین جی (IgG) با روش الایزا و پروتیین واکنشی سی با تکنیک رنگ سنجی ارزیابی شد.

میانگین دامنه اینترلوکین-6 برای گروه های پریودنتیت، ژنژیویت و سالم به ترتیب برابر با 1/509±17/3940، 2/214±17/1432 و 1/119±11/3846، میانگین دامنه CRP برای گروه های پریودنتیت، ژنژیویت و سالم به ترتیب برابر با 3/771±5/4477، 3/483±3/5853 و 1/134±2/3813 و میانگین دامنهIgG  برای گروه های پریودنتیت، ژنژیویت و سالم به ترتیب برابر با 2/073±12/3875، 2/380±15/0109 و 1/081±9/4851 بود. پارامترهای بیوشیمیایی و پارامترهای پریودنتال در گروه های پریودنتیت و ژنژیویت نسبت به گروه سالم افزایش بسیار معنی داری داشت (0/05>p).

بر اساس نتایج این مطالعه، سطح بالای میانجی های التهابی با بیماری پریودنتال مرتبط بوده و با پیشرفت بیماری پریودنتال و انتقال از ژنژیویت به پریودنتیت افزایش می یابد و همچنین مقادیر برش مطالعه را می توان برای تخمین موارد سالم یا بیمار مبتلا به پریودنتال به کار برد.