پیش بینی اضطراب کرونا براساس تاب آوری و تنظیم شناختی هیجان با توجه به نقش میانجی راهبردهای مقابله ای در افراد دارای تجربه ابتلاء به کرونا

بیماری کووید-19 علاوه بر سلامت جسمی، تهدیدی برای سلامت روان نیز محسوب می‎شود. بنابراین پژوهش حاضر با هدف پیش بینی اضطراب کرونا براساس تاب آوری و تنظیم شناختی هیجان با توجه به نقش میانجی راهبردهای مقابله ای در افراد دارای تجربه ابتلاء به کرونا انجام گرفت.

روش پژوهش حاضر توصیفی و طرح پژوهش همبستگی از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل 500 نفر از بیماران دارای تجربه ابتلاء به کرونا در سال 1400 و 1401 که با بهبودی نسبی از بیمارستان امام خمینی شهرستان اردبیل ترخیص شده اند بودند که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از چهار پرسشنامه اضطراب کرونا ویروس، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان، مقیاس تاب آوری و پرسشنامه راهبردهای مقابله ای استفاده شد. برای آزمون فرضیه ها از روش همبستگی پیرسون، معادلات ساختاری، تحلیل مسیر و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شده است. در این راستا از دو نرم افزار آماری SPSS-23 و ایموس استفاده شد.

نتایج نشان داد که تنظیم شناختی هیجان و تاب آوری می تواند به تبیین و پیش بینی اضطراب کرونا به واسطه نقش میانجی راهبردهای مقابله ای بپردازد (0/01>p) بر اساس یافته ها تنظیم شناختی هیجان رابطه معنی داری با اضطراب کرونا دارد (0/01>p). همچنین مشخص شد که بین راهبردهای مقابله ای و اضطراب کرونا رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد (0/01>p).

با توجه به یافته های پژوهشی می توان نتیجه گرفت که تنظیم شناختی هیجان و تاب آوری قابلیت پیش بینی اضطراب کرونا را با توجه به نقش میانجی راهبردهای مقابله ای در جامعه ی آماری مورد مطالعه دارند .