بررسی ارتباط بین بار مراقبتی و تاب آوری در مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سکته مغزی

مراقبین خانوادگی بیماران سکته مغزی به دنبال بار مراقبتی دچار فرسایش جسمی و روانی می شوند. تاب آوری یکی از فاکتورهایی است که می تواند به آنها در مقابله با این تغییرات و ناملایمات یاری رساند. در این خصوص مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین بار مراقبتی و تاب آوری در مراقبین خانوادگی بیماران مبتلا به سکته مغزی در سال 1402 انجام شد.

در این پژوهش توصیفی - مقطعی از نوع همبستگی، 116 نفر از مراقبین خانوادگی بیماران سکته مغزی در بیمارستان بعثت همدان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها شامل: مقیاس ناتوانی Modified Rankin، پرسشنامه های بار مراقبتی Novak & Guest و تاب آوریConnor-Davidson  و فرم مشخصات دموگرافیک بود. آنالیز داده ها با آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون درSPSS-25  انجام شد.

نتایج مطالعه نشان داد میانگین و انحراف معیار نمرات بار مراقبتی و تاب آوری به ترتیب 13/47 ± 86/24 و 9/15 ± 40/18 بود؛ که به این صورت بار مراقبتی شدید و تاب آوری پایین تر از حد متوسط داشتند. همچنین مشخص شد که بین بار مراقبتی و تاب آوری آن ها ارتباط معکوس و معنی دار آماری وجود دارد (0/05 > P ، 0/255 - = r).

بار مراقبتی بیشتر افراد مورد بررسی، بالا بوده که با بررسی و رفع علل آن می توان آن را کاهش داد. پیشنهاد می شود که ارایه دهندگان مراقبت های بهداشتی با ارایه آموزش های مناسب؛ بر کاهش بار مراقبتی و تقویت تاب آوری آن ها تمرکز و به این ترتیب در افزایش پایداری و ثبات جسمی و روانی آن ها نقش موثری ایفا کنند.