اثربخشی رویکرد راه حل محور بر سازگاری زناشویی و نشاط معنوی زوجین شهر تهران

نشاط معنوی نیز یکی از ضروری ترین خواسته های فطری و نیازهای روانی انسان و سازگاری زناشویی به عنوان یکی از مهم ترین عوامل اثر گذار در زندگی زناشویی به شمار می رود. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی رویکرد راه حل محور بر سازگاری زناشویی و نشاط معنوی زوجین شهر تهران انجام شد.

روش پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه همراه با دوره پیگیری بود. جامعه آماری شامل کلیه زوج های شهر تهران در سال 1401 بودند که به دلیل ناسازگاری زناشویی به مراکز مشاوره ای شهر تهران مراجعه کرده بودند . که از بین آن ها 30 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. و به پرسشنامه نشاط معنوی چیریان و افروز (1395) و سازگاری زناشویی  اسپانیر (1976) پاسخ دادند. گروه آزمایش در طی هفت جلسه 90 دقیقه ای رویکرد راه حل محور شرکت نمودند، اما گروه گواه آموزشی دریافت نکردند. جهت تحلیل داده ها از آزمون  تحلیل واریانس اندازه گیری مکرر با کمک نرم افزار SPSS نسخه24 استفاده شد.

نتایج نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون در متغیر های سازگاری زناشویی و نشاط معنوی بین میانگین پس آزمون در گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد، همچنین در دوره پیگیری نتایج پایدار بود (0٫001>p).

  نتایج نشان داد که رویکرد راه حل محور بر افزایش سازگاری زناشویی و نشاط معنوی زوجین شهر تهران موثر بود.