بررسی تطبیقی معنای زندگی از منظر ارسطو و اسلام

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تطبیقی معنای زندگی از منظر ارسو و اسلام می باشد. در منظومه فکری ارسطو، معناداری زندگی با مفهوم نیک بختی یا ایودایمونیا پیوند یافته است.
مواد و

در این مقابه از روش توصیفی تحلیلی با رویکرد اسنادی استفاده شده است.

ایودایمونیا به جای آنکه حالتی روانی باشد، قسمی زندگی انسانی است که فرد سزاوار ستایش آن را برای خود برمی گزیند. نیک بختی از منظر ارسطو، فعالیت فاضلانه روح خردورز در زندگی کامل است. زندگی توام با نیک بختی، زندگی ای فعالانه، سرشار از همه خوبی ها و فی نفسه مطلوب است. نزد ارسطو بسترها و زمینه های انفسی و آفاقی هر دو به نحو توامان در ایجاد نیک بختی و معناداری زندگی موثرند. این زمینه ها عبارتند از: خوبی های روح نظیر فضایل اخلاقی و فکری و تحصیلات. خوبی های جسمی نظیر قدرت، سلامت، زیبایی و حواس سالم و خوبی های بیرونی همچون ثروت، دوستان نیک و وفادار، تبار نیکو، فرزندان خوب، وراثت و حسن شهرت.

دین اسلام درک عمیقی از جهان و انسان ارایه می دهد و انسان را خلیفه خداوند بر روی زمین می داند. باور به این امر لحظه لحظه زندگی آدمی را معنادار می کند. از سوی دیگر آموزه های اسلامی به گونه ای است که سبب آرامش و بهداشت روحی و روانی خواهد شد. این مسیله خود به گونه ای با معنای زندگی در ارتباط است. از جمله اصلی ترین آموزه های اساسی دین اسلام یاد خداست و با یاد خدا آرامش روحی در بالاترین سطح خود تامین می شود. و همین امر در معنا بخشی به زندگی تاثیر فراوان دارد.