اولویت بندی و ارائه مدل عوامل موثر بر سبک های آموزش مجازی

پژوهش حاضر با هدف اولویت بندی و ارایه مدل عوامل موثر بر سبک های آموزش مجازی انجام شد.

این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا آمیخته (کیفی و کمی) بود. جامعه پژوهش در بخش کیفی خبرگان آموزش مجازی بودند که طبق اصل اشباع نظری از میان آنها 20 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جامعه پژوهش در بخش کمی کارکنان سازمان تامین اجتماعی استان خراسان رضوی در سال 1399 بودند که طبق فرمول کوکران از میان آنها 281 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. داده ها با روش های فیش برداری، مصاحبه نیمه ساختاریافته و پرسشنامه محقق ساخته جمع آوری شدند که روایی محتوایی پرسشنامه با نظر متخصصان و روایی سازه آن با روش تحلیل عاملی تایید و پایایی کل آن با روش آلفای کرونباخ 94/0 بدست آمد. داده های بخش کیفی با روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی و داده های بخش کمی با روش های آزمون فریدمن و مدل یابی معادلات ساختاری در نرم افزارهای SPSS-19 و LISREL-8.8 شدند.

یافته های بخش کیفی نشان داد که سبک های آموزش مجازی دارای 17 شاخص، 5 مفهوم و 2 مقوله بود. دو مقوله شامل محتوای نرم افزارهای سازمانی (با دو مفهوم کیفیت نرم افزاری و کمیت نرم افزاری) و صرفه جویی در آموزش مجازی (با سه مفهوم صرفه جویی زمانی، صرفه جویی مکانی و صرفه جویی اقتصادی) بودند. یافته های بخش کمی نشان داد که به ترتیب کمیت نرم افزاری، صرفه جویی زمانی، صرفه جویی اقتصادی، صرفه جویی مکانی و کیفیت نرم افزاری نقش بیشتری در آموزش مجازی داشتند. مدل عوامل موثر بر سبک های آموزش مجازی برازش مناسبی داشت و محتوای نرم افزارهای سازمانی و صرفه جویی در آموزش مجازی بر آموزش مجازی اثر معناداری داشتند (05/0P<).

با توجه به نتایج پژوهش حاضر ضروری است تا برنامه هایی برای بهبود سبک های آموزش مجازی از طریق ارتقای کمیت نرم افزاری، صرفه جویی زمانی، صرفه جویی اقتصادی، صرفه جویی مکانی و کیفیت نرم افزاری طراحی و اجرا شود.