بررسی اثربخشی دارودرمانی بر کاهش علائم کمبود توجه در کودکان مبتلا به ADHD

هدف پژوهش، بررسی اثربخشی  دارودرمانی بر کاهش علایم کمبود توجه در کودکان مبتلابه ADHD  بود.

روش پژوهش، نیمه آزمایشی به صورت  طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل  و به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ زمانی، مقطعی  بود.  جامعه آماری موردمطالعه در این پژوهش  کودکان پسر 12-7 ساله مبتلابه اختلال بیش فعالی/کاهش توجه شهر قم بودند که در نیمسال اول سال تحصیلی 1401-1400  که به مراکز اختلالات یادگیری و مراکز روان پزشکی مراجعه کرده بودند. در این پژوهش کودکان به طور تصادفی در 2 گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. تمام نمونه ها پس از مصاحبه روان پزشک با خود کودک و خانواده او و اخذ رضایت نامه کتبی وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری اطلاعات  مصاحبه بالینی بر اساس ملاک های تشخیصی برگرفته از DSM-5  و پرسشنامه علایم مرضی کودکان از ابزارهای غربالگری رایج برای اختلال های روان پزشکی بود برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون کوواریانس چند متغیری برای آزمون فرضیه ها و کنترل اثر پیش آزمون مورداستفاده قرار گرفت.

نتایج نشان داد که دارودرمانی بر کاهش علایم کمبود توجه در کودکان مبتلابه ADHD با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد و  با 95 درصد اطمینان کمبود توجه در کودکان مبتلابه ADHD گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل  بهبود داشته است.

لذا می توان گفت که درمانگران باید با توجه به حیطه تخصصی خود، الگوهای درمانی متناسب با مشکلات مورد مواجهه را، علمی تر انتخاب و اجرا کنند و به نتایج بهتر و قابل اطمینان تری دست یابند.