اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنیت های طرحواره ای تمثیلی بر آشفتگی های خلقی مزمن و دشواری در تنظیم هیجان درمانگران

هدف اصلی از پژوهش حاضر اثربخشی درمان مبتنی بر ذهنیت های طرحواره ای تمثیلی بر آشفتگی های خلقی مزمن و دشواری در تنظیم هیجان درمانگران بود.

با درنظر گرفتن هدف های اصلی و اساسی تحقیق کنونی، روش تحقیق مورد استفاده با توجه به هدف کاربردی می باشد و از نظر نوع داده ها نیمه آزمایشی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، عبارت از رواندرمانگران مراکز درمانی منطقه 3 تهران مشغول کار درمانی در بازه زمانی آذر ماه 1400 لغایت آذرماه 1401 بود. روش و طرح نمونه برداری به صورت نمونه گیری در دسترس بود. برای انتخاب حجم نمونه با توجه به روش پژوهش، برای هر گروه 15 نفر انتخاب شد. محتوای جلسات درمان ذهنیت های طرحواره ای تمثیلی در حدود 10 تا 12 جلسات درمانی بود. در جهت ارزیابی متغیرهای تحقیق از پرسشنامه های حالات خلقی برومز 32 سوالی (لین و همکاران، 2007)، پرسشنامه دشواری در تنظیم هیجان گراتز و رومر (2004) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون t دو گروه مستقل استفاده شد.

بر اساس یافته های به دست آمده از پژوهش حاضر، یافته ها نشان می دهد که میزان F تاثیر درمان ذهنیت های طرحواره ای تمثیلی در مورد متغیر تنش، سرزندگی، آرامش و شادکامی معنادار شد.

میزان F تاثیر درمان ذهنیت های طرحواره ای تمثیلی در مورد متغیر افسردگی، تنش، خستگی و سردرگمی معنادار نشد.