اثربخشی واقعیت درمانی بر نشخوار فکری و ابرازگری هیجانی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر شیراز

پژوهش حاضر با اثربخشی واقعیت درمانی بر نشخوار فکری و ابرازگری هیجانی در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر شیراز انجام شد.

جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به ام. اس. در شهر شیراز در سال 1401 می باشد که تشخیص آن ها بر اساس کرایتریای مک دونالد 2017 توسط نورولوژیست تایید شده باشد. پس از شناسایی بیماران دارای ام. اس. 30 نفر از آنان که ملاک های ورود به پژوهش را داشتند به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی و به تعداد مساوی در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. گروه آزمایش تحت جلسات واقعیت درمانی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای قرار گرفتند. گروه کنترل در این مدت بدون دریافت هیچ مداخله ای، در انتظار ماندند. اطلاعات اصلی این پژوهش با استفاده از پرسشنامه های نشخوار فکری نولن هوکسما و مارو (1991) و ابرازگری هیجانی کینگ و امونز (1962) به دست آمد. در تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و آمار استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر) استفاده شد. نتایج پژوهش، حاکی از آن بود که واقعیت درمانی بر ابرازگری هیجان و نشخوار فکری در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس شهر شیراز اثربخش بود.

با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت، واقعیت درمانی گروهی در ابرازگری هیجانی و نشخوار فکری بیماران مبتلا به ام.اس به طور چشمگیری موثراست.

لذا پیشنهاد می شود این شیوه درمانی در انجمن های ام اس سراسر کشور به عنوان درمان مکمل غیر دارویی برای بهبود ابرازگری هیجانی و نشخوار فکری و به تبع آن کنار آمدن بیشتر با بیماری اجرا شود.