مولفه ها، آسیبها و راهبردهای ارتباط مطلوب اجتماعی در سبک زندگی اسلامی از منظر قرآن کریم

ارتقاء سطح کیفی روابط و بهره مندی هر چه بیشتر از زیست اجتماعی یکی از اهداف اخلاقی و تربیتی قرآن است که در آیات اجتماعی نمود یافته است. این نوشتار پژوهشی میان رشته ای و کاربردی است که با هدف استخراج و بازنمایی مولفه ها، آسیبها و راهبردهای ارتباط مطلوب اجتماعی و پیوند بین آموزه های قرآنی و علوم روز،  به روش تحلیل محتوای کیفی انجام شده و  با تلفیق مثلث مکانیزم رفتار(شناخت، هیجان، رفتار) و تیوری شناختی اجتماعی بندورا(تعیین کننده های شخصی، محیطی، رفتاری) و با پیگیری مراحل سه گانه آسیب شناسی(شناسایی، تشخیص، پیشگیری یا درمان) به ساختاری نوآورانه در ارایه مدلی برای ارتباط مطلوب دست یافته که هم مطابق با یافته های علم روانشناسی است و هم آموزه های قرآنی آن را تایید می نماید. این پژوهش با تکیه بر آیات ابتدا به شناسایی مولفه های ارتباط مطلوب، سپس تشخیص آسیب ها و در نهایت ارایه راهبردهایی برای افزایش کیفیت ارتباطات و پیشگیری و درمان آسیب های آن در چهار بعد شناختی، هیجانی، رفتاری و محیطی پرداخته است. نتیجه آنکه مولفه هایی چون: خودآگاهی، خودمهارگری، مهارتهای ارتباطی در بعد فردی و اعتماد، امنیت، عدالت، و حمایت اجتماعی در بعد محیطی می تواند نقش چشمگیری در ایجاد و استمرار ارتباط مطلوب داشته باشد. در مرحله تشخیص، آسیبهایی چون: خودشیفتگی، ناسازگاری، و تضییع حقوق در بعد فردی و فردگرایی، حزب گرایی، اختلاف طبقاتی و تعارض در بعد محیطی می تواند روابط را از حالت مطلوب و موثر خارج نمایند. در مرحله پیشگیری و درمان نیز راهبرهایی چون: انضباط فکری، انضباط هیجانی و انضباط گفتاری؛ هر یک دارای ساختاری نظام مند می باشد که می تواند تحولی عظیم در جهت بهبود روابط  اجتماعی ایجاد نماید.