بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری مبتنی بر آموزه های اسلامی در کاهش افکار اضطرابی، افزایش تاب آوری و امید به زندگی در زنان مبتلا به ام. اس و افسردگی در شهر تهران

هدف این پژوهش، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری در کاهش افکار اضطرابی، افزایش تابآوری و امید به زندگی در زنان مبتلا به ام. اس و افسردگی در شهر تهران است.

پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل و با استفاده از انتخاب آزمودنی ها در گروه های آزمایشی و کنترل است. جامعه آماری پژوهش حاضر را زنان مبتلا به ام. اس شهر تهران در نیمه دوم سال 1399 تشکیل دادند که دارای پرونده بوده و بیماری آنان توسط ام. آر. آی و پزشک متخصص تشخیص داده شده و نوع بیماری آن ها عود کننده- پیشرونده بود. نمونه پژوهش حاضر به تعداد 30 نفر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به شیوه گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 5/1 در معرض درمان شناختی- رفتاری قرار گرفتند و برای گروه کنترل هیچگونه مداخلهای انجام نگرفت. ابزار پژوهش شامل مقیاس امید اشنایدر و همکاران (1991)، مقیاس تاب‏آوری کونور و دیویدسون (2003) و مقیاس افکار اضطرابی ولز (1994) بود. این پژوهش از تحلیل کواریانس چند متغیری و تک متغیری، تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شده است.

نتایج نشان داد درمان شناختی- رفتاری بر کاهش افکار اضطرابی، افزایش تابآوری و امید به زندگی در زنان مبتلا به ام. اس و افسردگی در شهر تهران موثر است (001/0).

به منظور کاهش افکار اضطرابی، افزایش تابآوری و امید به زندگی در زنان مبتلا به ام. اس و افسردگی، از درمان شناختی- رفتاری استفاده شود.