ارائه چارچوب ادراکی برای اعمال نقش نظارتی رهبران آموزشی در مدارس ابتدایی شهر تهران

این پژوهش با هدف شناسایی نقش نظارتی مدیران مدارس ابتدایی و تحولات مرتبط با آن ونیزارایه چارچوبی به منظور ارتقاء نقش نظارتی رهبران آموزشی (مدیران) مدارس ابتدایی شهر تهران انجام شد.

روش پژوهش توصیفی_استنباطی با تلفیق روش ترکیبی کیفی با استفاده از تیوری زمینه ای و روش کمی،معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش در بخش کیفی شامل اساتید، متخصصان و خبرگان حوزه مدیریت آموزشی و در بخش کمی شامل مدیران شاغل در مدارس ابتدایی دولتی مناطق 19 گانه شهر تهران بود. تعداد نمونه در بخش کیفی با استفاده از روش انتخاب هدفمند 23 نفر از اساتید، متخصصان و خبرگان و در بخش کمی، با استفاده از روش نمونه گیری فرمول کوکران 318 نفر از مدیران مدارس ابتدایی تهران انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده جهت جمع آوری اطلاعات شامل مصاحبه نیمه ساختار یافته و پرسشنامه محقق ساخته بود. تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده، در بخش کیفی به روش گراندد تیوری و از طریق کدگذاری (باز، محوری و انتخابی) با استفاده از نرم افزار MAXQDA و نرم افزارهای 22 SPSS و Smart PLS 2انجام شد.

نتایج نشان داد سه بعد در چارچوب نقش نظارتی رهبر آموزشی میران مدارس ابتدایی تهران نقش دارند که این ابعاد شامل؛ بعد فردی (عوامل انسانی، عوامل فنی، اثربخشی، توانمند سازی) بعد سازمانی (قوانین و مقررات ، ساماندهی، برنامه ریزی، سنجش کمی و کیفی) بعدزمینه ای (عوامل فیزیکی ،عوامل اجتماعی، عوامل اقتصادی، عوامل سیاسی، عوامل فرهنگی) بود.

عدم توجه به ابعاد مختلف نظام آموزشی موجب دلزدگی و دلسردی معلمان شده و این امر موجب می شود آنها در مقابل این مقوله جبهه گیری نموده و مشکلات قابل شناسایی نشوند. همچنین عدم توجه مدیران مدارس به ایفای نقش رهبری آموزشی و نیز راهنمایی پس از نظارت بود. به صورتی که امر نظارت آموزشی بیشتر به شکل کنترل و بازرسی مورد استفاده قرار گرفته است.