بررسی درمان ترکیبی پماد موضعی توفاسیتینیب 2 درصد و گلوکانتیم در درمان ضایعات لیشمانیازیس

لیشمانیازیس جلدی یکی از معضلات بهداشتی مهم ایران محسوب می شود. هنوز واکسن موثری علیه لیشمانیازیس انسانی در دسترس نیست و درمان های حاضر مبتنی بر دارودرمانی است. درمان های معمول سمی و گران هستند و هم چنین مقاومت به درمان سبب شده جست وجو برای درمان های جدید ادامه داشته باشد. توفاسیتینیب یک مهارکننده انتخابی ژانوس کیناز است که مسیر سیگنالی چندین سیتوکین در سیستم ایمنی را مختل می کند. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی اثر پماد موضعی توفاسیتینیب 2% در بهبودی زخم لیشمانیازیس جلدی در موش های Balb/C بود.

روش اجرا:

 این مطالعه تجربی، با به کارگیری داروهای توفاسیتینیب و گلوکانتیم در 40 سر موش Balb/C ماده انجام شد. فرم متاسیکلیک پروماستیگوت لیشمانیا ماژور سویه استاندارد (MRHO/IR/75/ER) به کف پا موش ها تزریق شد. پس از ایجاد زخم، موش ها به 4 گروه درمانی توفاسیتینیب، گلوکانتیم، توفاسیتینیب گلوکانتیم و شاهد بدون درمان تقسیم شدند. طول دوره درمان 28 روز بود و در پایان هر هفته درمانی، قطر زخم اندازه گیری می شد.

پس از پایان درمان در گروه های تحت درمان با توفاسیتینیب، کاهش معنی داری در اندازه زخم و قطر کف پا نسبت به گروه شاهد بدون درمان مشاهده شد (01/0<p).

به نظر می رسد که توفاسیتینیب سبب تسریع بهبودی زخم در موش های Balb/C می شود و مشابه درمان استاندارد گلوکانتیم در بهبودی زخم عمل کرده است. استفاده از داروی توفاسیتینیب به فرم پماد در کاهش قطر زخم ناشی از لیشمانیا ماژور در موش موثر بوده و به دلیل سهولت در استفاده و عدم نیاز به تزریقات دردناک، می تواند به عنوان گزینه ای برای درمان بیماران مبتلا به لیشمانیازیس جلدی مطرح باشد.