طراحی مدل خروج کارآفرینانه با تاکید بر فرسودگی شغلی در کسب و کارهای نوپای کشاورزی

امروزه کسب وکارهای نوپا بخش جدایی ناپذیر فرآیند تحول در بازارهای جهانی هستند. با توجه به اینکه در کشور ما استقبال از کسب وکارهای نوپا رو به افزایش است، باید به دنبال راه حلی برای سرانجام این کسب وکارها در بازار پررقابت کنونی باشیم، لذا راه حل این مساله را می توان در خروج کارآفرینانه جستجو کرد. هدف تحقیق حاضر طراحی مدل خروج کارآفرینانه با تاکید بر فرسودگی شغلی در کسب وکارهای نوپای کشاورزی می باشد.

تحقیق حاضر از نوع کاربردی و بر اساس روش، توصیفی- همبستگی می باشد. روش گردآوری عوامل موثر بر خروج کارآفرینانه از طریق مصاحبه با 10 نفر از خبرگان شناسایی می باشد و برای طراحی مدل از روش مدل سازی ساختاری تفسیری و برای خوشه بندی از روش میک مک با نرم افزار اکسل استفاده شد.

نتایج نشان داد مولفه های تنش های مدام مالی، بروز مشکلات روان شناختی، کاهش اعتماد به نفس و کمال گرایی بیش از حد در سطح اول و عدم روحیه تاب آوری در سطح دوم و مولفه های کیفیت پایین زندگی کاری، بی اشتیاقی به کار، عدم تحمل مشکلات بیرونی در سطح سوم، مولفه های ناامیدی و عدم آینده نگری در سطح چهارم، ضعف ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه در سطح پنجم، نداشتن توجیه اقتصادی کسب وکار در سطح ششم، فرسودگی ذهنی در سطح هفتم، مولفه های نداشتن تجربه کاری مناسب، عدم توجه به شایستگی افراد و چالش های ارتباطی در سطح هشتم و مولفه های فضای نامناسب کسب وکار، نداشتن دانش کافی در سطح نهم  قرار دارند و مولفه های فضای نامناسب کسب وکار، نداشتن توجیه اقتصادی کسب وکار، نداشتن تجربه کاری مناسب، عدم توجه به شایستگی افراد، چالش های ارتباطی و نداشتن دانش کافی در خوشه مستقل، مولفه های کمال گرایی بیش از حد، عدم آینده نگری، عدم روحیه تاب آوری، بروز مشکلات روان شناختی، کاهش اعتماد به نفس، بی اشتیاقی به کار  و ناامیدی  در خوشه وابسته و مولفه های کیفیت پایین زندگی کاری، تنش های مدام مالی، فرسودگی ذهنی، عدم تحمل مشکلات بیرونی و ضعف ویژگی های شخصیتی کارآفرینانه در خوشه پیوندی قرار گرفتند.

زیربنای مدل خروج کارآفرینانه با تاکید بر فرسودگی شغلی در کسب وکارهای نوپای کشاورزی، مولفه های فضای نامناسب کسب وکار و نداشتن دانش کافی می باشند. در نهایت پیشنهاد می شود برای مدیران کسب وکارهای نوپای کشاورزی دوره های آموزشی برگزار شود و با آموزش روش های مناسب خروج، به ادامه حیات کارآفرینانه آن ها کمک شود و کسب وکارهای نوپای کشاورزی به سازمان هایی پویا برای مشارکت کارکنان با توانایی های بالا تبدیل شده تا بتوانند با محیط رقابتی سازگار شوند.