امیدآفرینی در قرآن با تکیه بر اندیشه های جوادی آملی و علامه طباطبایی (ره)

امید یکی از بزرگ ترین نعمت های الهی و محرک انسان برای رسیدن به آمال و آرزوهایش است و نیز ملازم روانی زندگانی و رشد است که بااحساس و آگاهی، همراه و تضمین کننده تکامل و پیشرفت جوامع بشری است. در قرآن کریم برای ایجاد آن، گزاره های اعتقادی و رفتاری متعددی مطرح شده که توجه به آن ها، ضمن ایجاد امید، به تحکیم و غنی سازی آن نیز کمک می کند. پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از آیات گران بهای قرآنی، این گزاره ها را طبقه بندی نموده و با تکیه بر اندیشه های جوادی آملی و علامه طباطبایی (ره) به تحلیل و بررسی آن ها پرداخته است. یافته ها نشان داد که اعتقاد به یگانگی خدا، معاد، نبوت و ظهور منجی آخرالزمان از راهکارهای معرفتی قرآن برای امیدآفرینی در انسان است. همچنین قرآن کریم جهت القای امید در آدمی، در حوزه رفتاری، عواملی چون ذکر و یاد خدا، توبه، هجرت و جهاد و صبر و بردباری را برشمرده است.