اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر رویکرد واقعیت درمانی بر تعارضات زناشویی زوجین نظامی متقاضی طلاق

تعارضات زناشویی با ایجاد فاصله روانی-عاطفی در زوجین نظامی از دلایل اصلی کاهش کیفیت روابط زناشویی و سلامت جامعه است. زوج درمانی مبتنی بر رویکرد واقعیت درمانی از مداخلات موثر برای بیرون آمدن از چالش های سخت یا غیرقابل حل زناشویی است.

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی زوج درمانی مبتنی بر رویکرد واقعیت درمانی بر تعارضات زناشویی زوجین نظامی متقاضی طلاق انجام شد.

پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه زوجین نظامی که در نیمسال دوم سال 1398 به مرکز روان شناسی دبستان شهر همدان مراجعه کرده بودند؛ تشکیل دادند. نمونه 30 زوج از جامعه مذکور بودند که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی ساده، در دو گروه آزمایش (15 زوج) و کنترل (15 زوج) تخصیص یافتند و به پرسشنامه تعارضات زناشویی براتی و ثنایی پاسخ دادند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه به صورت هفته ای 1 جلسه 90 دقیقه ای تحت آموزش قرار گرفت و گروه کنترل هیچ مداخل های دریافت نکرد. داده ها با استفاده از میانگین، انحراف استاندارد و تحلیل کوواریانس در نر م افزار SPSS نسخه 24 در سطح معنی داری 0/05 تحلیل شدند.  

در گروه آزمایش میانگین و انحراف معیار نمره تعارضات زناشویی از 159/24±13/56 به 121/16±12/18 بعد از انجام مداخله  تغییر کرده است. یافته ها حاکی از تفاوت معنادار میانگین و انحراف استاندارد تعارضات زناشویی زوجین نظامی(P>0/01)  گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در پس آزمون بود. بر اساس مجذور اتا مقدار تاثیر زوج درمانی مبتنی بر رویکرد واقعیت درمانی بر تعارضات زناشویی زوجین 51/8 درصد بود. 

در زوجین نظامی متقاضی طلاق، زوج درمانی مبتنی بر رویکرد واقعیت درمانی می تواند منجر به کاهش تعارضات زناشویی و ایجاد ارتباط مطلوب بین آ نها گردد. لذا، برگزاری جلسات زوج درمانی مبتنی بر رویکرد واقعیت درمانی جهت پیشگیری و حل مشکلات زناشویی در مراکز مشاوره پیشنهاد می شود.