مدلسازی امید در بیماران مبتلا به سرطان پستان بعد از عمل جراحی

پژوهش حاضر، یک مطالعه توصیفی- همبستگی است که به روش مدل یابی معادلات ساختاری و با هدف تعیین میزان برازش مدل امید براساس سلامت معنوی، تصویر بدن، حمایت خانواده و منبع کنترل سلامتی با میانجیگری مقایسه اجتماعی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بعد از عمل جراحی انجام گرفت.

نمونه این پژوهش شامل 400 زن بود که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند از بین بیماران مبتلا به سرطان پستان بعد از عمل جراحی که بهار و تابستان 1400 به بیمارستان امام خمینی تهران مراجعه می نمودند، انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس جهت گیری مقایسه اجتماعی گیبونز و بانک (1999)، پرسشنامه حمایت اجتماعی خداپناهی و همکاران (1388)، مقیاس امید اشنایدر (1991)، مقیاس بهزیستی معنوی پالوتزین و الیسون (1982)، پرسشنامه تصویر بدنی کش، وینستد و جاندا (1985)، مقیاس چندوجهی منبع کنترل سلامت والستون و همکاران (1978) بود.

مدل امید براساس سلامت معنوی، تصویر بدن، حمایت خانواده و منبع کنترل سلامتی با میانجیگری مقایسه اجتماعی در بیماران مبتلابه سرطان پستان بعد از عمل جراحی از برازش خوبی برخوردار بود و سلامت معنوی (48/0=r)، تصویر بدن (46/0=r)، حمایت خانواده (37/0=r)، و منبع کنترل سلامتی (23/0=r) همبستگی مستقیم، و همچنین اثر غیرمستقیم با میانجیگری مقایسه های اجتماعی با متغیر امید داشتند.

برای افزایش امید که نیروی درونی مورد نیاز برای مبارزه با سرطان سینه است، می توان کیفیت سلامت معنوی، تصویر مثبت بدن، حمایت خانواده، منبع کنترل سلامتی و مقایسه اجتماعی را بهبود داد.