ضرورت اجرای مداخلات روان شناختی در دوران حبس و مراقبت بعد از خروج

پیشگیری از تکرار جرم بعد از تحمل مجازات نقش مهمی در سلامت و امنیت جامعه دارد، تحقق این امر مستلزم ارایه مداخلات همه جانبه جهت اصلاح و درمان بزه کاران است. اصلاح و درمان بزه کاران در طول دوران تحمل مجازات و مراقبت بعد از خروج از منظر قانونگذار مورد توجه بوده است. با توجه به اهمیت این موضوع در این پژوهش به بررسی ضرورت اجرای مداخلات روان شناختی در دوران حبس و مراقبت بعد از خروج پرداخته شده است.

این پژوهش از منظر هدف در زمره پژوهش های نظری و از نظر روش شناسی توصیفی می باشد. روش جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای با مراجعه به متون تخصصی و پژوهش های پیشین انجام شده است.

ملاحظات اخلاقی: 

در پژوهش حاضر جنبه های اخلاقی مطالعه کتابخانه ای شامل اصالت متون، صداقت و امانتداری رعایت شده است.

نتایج نشان داد: 1 تشخیص اختلالات روان شناختی و مداخله به هنگام حین و پس از خروج؛ 2 ارایه مداخلات روان شناختی خانواده محور جهت افزایش حمایت اجتماعی و کاهش تعارضات؛ 3 تمرکز بر حرفه آموزی حین و پس از خروج سه بستر مناسب جهت ارایه مداخلات روان شناختی می باشند که نقش بسیار مهمی در کاهش تکرار جرم دارند.

در مجموع می توان نتیجه گرفت که ظرفیت های زیادی در زمینه تشخیص و درمان بزه کاران حین و پس از خروج وجود دارد، همچنین لازم است که با ارایه مداخلات خانواده محور، مشاوره مسیر شغلی و حرفه آموزی به بزه کاران حین و پس از خروج بستر پذیرش اجتماعی و اشتغال پذیری آن ها فراهم گردد. با اجرای این برنامه ها می توان تا اندازه زیادی از تکرار جرم پیشگیری کرد، بر این اساس پیشنهاد می شود که برنامه ریزان امر به این یافته ها توجه داشته باشند.