تاثیر تمرین تداومی همراه با مکمل رزوراترول بر بیان ژن های آتروژین-1 و Foxo1 در کاردیومیوسیت ها در موش های صحرایی نر دیابتی

بیان فاکتورهای رونویسی Foxo در صورت بروز آتروفی دچار افزایش می شوند که در حالت دفسفریله، از طریق فعال سازی رونویسی لیگازهای یوبی کوییتن مانند آتروژین-1 در تخریب پروتیازومی شرکت می کنند. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تدوامی با مکمل رزوراترول بر بیان ژن های آتروژین-1 و Foxo1 بافت بطن چپ قلب در موش های صحرایی دیابتی است.

در این پژوهش تجربی 25 سر موش صحرایی نر ویستار 8 هفته و وزن 180-250 گرم به طور تصادفی به 5 گروه شامل: کنترل (5 سر)، دیابت (5 سر)، دیابت-رزوراترول (5 سر)، دیابت-تمرین هوازی (5 سر)، دیابت-رزوراترول-تمرین هوازی (5 سر) تقسیم شدند. پس از القای دیابت از طریق STZ حیوانات گروه های دیابتی، برنامه تمرین شامل 8 هفته تمرین هوازی با شدت 60 تا 75% حداکثر اکسیژن مصرفی اجرا شد. برای تجزیه وتحلیل داده های پژوهش از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در نرم افزار SPSS و در سطح آماری (05/0 >P) استفاده گردید.

نتایج نشان داد القای دیابت با STZ همراه با رژیم غذایی پرچرب باعث تفاوت معنادار در میزان بیان ژن آتروژین-1 بین دو گروه DM با گروه ARDM شد (02/0 =P)، درحالی که سطح تغییرات بیان ژنی Foxo1 بین گروه ARDM با دیگر گروه ها معنادار بود (001/0= P).

به نظر می رسد تمرین هوازی تداومی با شدت متوسط با تغییر در بیان ژنی Foxo1 به همراه کاهش معنادار بیان ژن آتروژین-1می تواند به عنوان یک روش غیردارویی در فرایند درمان بیماران کاردیومایوپاتی دیابتی موثر باشد.