تاثیر شش هفته تمرین استقامتی بر برخی از miRهای مرتبط با کاردیومیوپاتی دیابتی، FBS و شاخص مقاومت به انسولین رت های نر نژاد ویستار

عامل اصلی مرگ دیابتی ها، بیماری های قلبی است. تمرین ورزشی سبب بهبود مقاومت به انسولین و کاهش مرگ و میر بیماران دیابتی می گردد. هدف این تحقیق تاثیر شش هفته تمرین استقامتی بر برخی از miR های مرتبط با کاردیومیوپاتی دیابتی، FBS و شاخص مقاومت به انسولین رت های نر نژاد ویستار بود.

رت های نر نژاد ویستار با میانگین وزن 200 گرم و سن 8 هفته، پس از القاء دیابت به طور تصادفی در چهار گروه شم، کنترل، تمرین استقامتی و سالم طبقه بندی شدند. تمرین استقامتی به مدت 6 هفته اجرا شد. نحوه بیان ژن با استفاده از PCR-Real Time بررسی شد. آزمون های آماری این پژوهش One Way Anova و T همبسته بود. داده ها با روش GapDh و (∆∆CT)- 2 نرمال شدند.

تمرین استقامتی منجر به کاهش معنادار FBS (001/0 =P) و شاخص مقاومت به انسولین (001/0 =P) و افزایش معنادار VO2peak (001/0 =P) شد. سطح بیان miR-373 و miR-195 گروه تمرین در مقایسه با گروه کنترل دیابتی، تغییرات معناداری نداشت (05/0 =P). اما اثر تمرین منجر به افزایش بیان miR-373  (4/0 =P) و کاهش بیان miR-195 (09/0 =P) شده بود.

تمرین هوازی توان هوازی گروه تمرین را بهبود بخشید. ضمنا تمرین منجر به بهبود نسبی عوارض دیابت (افزایش سطح بیان miR-373 و کاهش سطح بیان miR-195) شد. بنابراین توصیه می شود بیماران مبتلا به کاردیومیوپاتی، به سمت تمرین های هوازی گرایش پیدا کنند.