جواز یا منع استفاده از سلاح های کشتارجمعی از دیدگاه قرآن و حقوق بین الملل

امروزه خطر سلاح های کشتارجمعی بشر را تهدید می کند. نبود قانون مصوب در ممنوعیت استفاده ازاین گونه سلاح ها فعالان حقوق بین الملل را بر آن داشته است تا راه چاره ای بیابند. در این مقاله با روش شناسی مقایسه ای به توصیف و تحلیل دو دیدگاه قرآن و حقوق بین الملل در خصوص نظریه منع استفاده از سلاح های کشتارجمعی می پردازیم. از مقایسه این دو دیدگاه درمی یابیم که قاعده منع اعتداء در مکتب قرآن و قاعده منع تجاوز در حقوق بین الملل به عنوان یکی از بهترین ادله در ممنوعیت استفاده از سلاح های کشتارجمعی شناخته شده اند. منع توسل به زور کشورها را ملزم می دارد که از هیچ گونه سلاحی بر علیه دیگران استفاده نکنند. در مقام دفاع مشروع نیز رعایت تناسب و ضرورت الزامی است. حال آنکه با استفاده از سلاح های کشتارجمعی رعایت این دو ممکن نیست. قرآن و حقوق بین الملل عرفی در ممنوعیت استفاده از سلاح های کشتارجمعی در مقام دفاع مشروع هم نظر هستند؛ اما در حقوق بین الملل همان طور که دیوان بین المللی دادگستری بیان می کند نمی توان مانع استفاده از سلاح هسته ای توسط کشوری شد که بقایش در گرو استفاده از آن است؛ اما دیدگاه قرآن و فقه اسلامی استفاده از سلاح های کشتارجمعی را حتی در چنین شرایطی نیز جایز نمی داند.