راحه الصدور وآیه السرور به مثابه منبعی برای مطالعات تاریخ اجتماعی هنر
تاریخ راحه الصدور راوندی، اگرچه به هیچ روی یک اثر مستقل و اختصاصی در تاریخ اجتماعی یا تاریخ فرهنگی نیست و صرفا یکی از انبوه نمونه های تاریخ سیاسی عصر سلجوقی تلقی می شود، ولی شخصیت و گرایش ها و سلیقه شخصی نویسنده ادیب و هنرمندش موجب شده که این اثر، در کنار آثار مشابه دیگری از این دست، در شمار منابع قابل استناد محققان تاریخ اجتماعی و فرهنگی و از جمله محققان حوزه مطالعات تاریخ اجتماعی و فرهنگی هنر ایران در دوره اسلامی درآید.راوندی، در نگارش این تاریخ، به برخی جزییات فرهنگی و ادبی و هنری توجه کرده که معمولا به ندرت در تاریخ نگاشته های سیاسی دیده می شود یا به کلی در این دست نوشته ها از آنها خبری نیست. در این مقاله، با خوانشی مبتنی بر نگرش های تاریخ اجتماعی، اطلاعاتی که از کتاب راوندی برای پژوهش های تاریخ اجتماعی و فرهنگی هنر قابل استفاده بوده استخراج و دسته بندی و نقد و ارزیابی شده است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.