مدل علی کیفیت زندگی کاری براساس دلبستگی شغلی و هوش هیجانی با نقش واسطه ای رضایت شغلی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی زنجان

هدف این پژوهش تعیین میزان برازش مدل علی کیفیت زندگی کاری براساس دلبستگی شغلی و هوش هیجانی با نقش واسطه ای رضایت شغلی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی زنجان بود. این پژوهش از نظر هدف، جزء تحقیقات کاربردی و از لحاظ روش گردآوری داده ها توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه پرسنل دانشگاه علوم پزشکی زنجان به تعداد 10000 نفر در سال 1400 بود که با روش نمونه گیری ساده تعداد 370 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامه های کیفیت زندگی کاری والتون (1973)، رضایت شغلی برافیلد و روث (1967)، هوش هیجانی بار- آن (2002) و دلبستگی شغلی کانونگو (1982)، بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و معادلات ساختاری توسط نرم افزار pls و SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که اثر دلبستگی شغلی، هوش هیجانی و رضایت شغلی بر کیفیت زندگی کاری کارکنان و اثر دلبستگی شغلی بر رضایت شغلی کارکنان مثبت و معنادار است. اما اثر هوش هیجانی بر رضایت شغلی کارکنان مثبت و معنادار نبوده. همچنین اثر غیرمستقیم دلبستگی شغلی بر کیفیت زندگی کاری از طریق رضایت شغلی معنادار بود، لذا نقش رضایت شغلی به عنوان واسطه میان دلبستگی شغلی و کیفیت زندگی کاری تایید شد. و اثر غیرمستقیم هوش هیجانی بر کیفیت زندگی کاری از طریق رضایت شغلی معنادار نبوده، لذا نقش رضایت شغلی به عنوان واسطه میان هوش هیجانی و کیفیت زندگی کاری تایید نشد. به طور کلی نتیجه می شود که مدل علی کیفیت زندگی کاری براساس دلبستگی شغلی و هوش هیجانی با نقش واسطه ای رضایت شغلی با مدل تجربی برازش ندارد.