پیش بینی تبلور وجودی براساس خودکارآمدی و هوش فرهنگی در پرستاران بیمارستان های شهر شیراز

پژوهش حاضر با هدف تبیین قدرت پیش بینی تبلور وجودی براساس خودکارآمدی و هوش فرهنگی در پرستاران بیمارستان های شهر شیراز انجام شده است. جامعه آماری این پژوهش شامل پرستاران شاغل در بیمارستان های شهر شیراز بودند و از بین آنها تعداد 350 نفر از پرستاران شاغل در 8 بیمارستان شهر شیراز با استفاده از روش نمونه برداری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تبلور وجودی (داینر و همکاران، 2010)، پرسش نامه خودکارآمدی عمومی (بندورا، 1992) و پرسش نامه هوش فرهنگی (ارلی و آنگ، 2004) بود که توسط پرستاران تکمیل گردید. به منظور بررسی سوال های پژوهش از روش های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان استفاده شد. نتایج نشان داد که ابعاد فراشناختی و انگیزشی هوش فرهنگی و خودکارآمدی پیش بینی کننده های مثبت و معنی داری برای تبلور وجودی هستند. بنابراین چنانچه پرستاران آشنایی لازم در زمینه هوش فرهنگی و تمرینات خودکارآمدی را کسب کنند، تبلور وجودی را تجربه می کنند و از این طریق به سطح بالاتری از سلامت روان دست می یابند و در نتیجه می توانند خدمات درمانی بهتری را به جامعه ارایه دهند.