تاثیر سطوح آبیاری و پیوند بر رشد و شاخص های فتوسنتزی گوجه فرنگی گلخانه ای رقم دافنیس

در این پژوهش امکان پرورش گوجه فرنگی گلخانه ای رقم دافنیس با صرفه جویی در مصرف آب از طریق پیوند بر روی پایه های مختلف و با بررسی فرایند فتوسنتز و رشد مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش به صورت کرت های خردشده در قالب طرح پایه کاملا تصادفی اجرا شد که کرت اصلی سطوح آبیاری (دور آبیاری 3، 6 و 9 روز) و کرت فرعی شامل 9 ترکیب مختلف پیوندی بود. گیاهان گوجه فرنگی پس از پیوند و استقرار در گلخانه به مدت 4 ماه تحت تاثیر سطوح آبیاری قرار گرفتند و در هر نوبت تا حد گنجایش مزرعه ای آبیاری شدند. نتایج آزمایش نشان داد که شدت فتوسنتز در تمام ترکیبات پیوندی 36 روز پس از آغاز سطوح آبیاری یکسان بود و با شاهد غیرپیوندی تفاوتی نداشت اما پس از گذشت 72 روز، شدت فتوسنتز در پایه امپرادور بیش از شاهد بود. شاخص های فلورسانس کلروفیل در این آزمایش حساسیت لازم برای نشان دادن آثار تنش خشکی و نقش پایه ها بر آن را نداشتند. پایه گوجه فرنگی گیلاسی علاوه بر دارا بودن سیستم ریشه ای گسترده تر نسبت به سایر پایه ها، موجب رشد بیش تر شاخساره در تمام سطوح آبیاری شد اگرچه کم ترین کاهش وزن ریشه در پایه بادمجان محلی یزد مشاهده شد. در کل می توان چنین نتیجه گیری کرد که فرایند فتوسنتز در این آزمایش بیش تر تحت تاثیر برهم کنش عوامل محیطی و پیوندک قرار گرفت و پایه های مورد استفاده نقش چندانی در این رابطه نداشتند همچنین میزان رشد سیستم ریشه ای و شاخساره گیاه پیوندی بیش تر تحت تاثیر قدرت ژنتیکی پایه قرار دارد و فعالیت های فتوسنتزی گیاه سهم کم تری را به خود اختصاص می دهند.