رابطه راهبردهای مذهبی با امید به زندگی در بیماران دیابتی

مطالعات بیانگر ان است که عوامل متعددی بر امید به زندگی بیماران موثر است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه راهبردهای مقابله مذهبی با امید به زندگی در بیماران دیابتی انجام شد.

این مطالعه توصیفی و تحلیلی با مشارکت 130 نفر از بیماران دیابتی کلینیک مصطفویان ساری انجام پذیرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه امید به زندگی میلر و نیز پرسشنامه راهبردهای مقابله مذهبی افلاک سیر و جی کلمن جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون های تی تست، تی مستقل،تحلیل واریانس و نیز آزمون رگرسیون تجزیه و تحلیل شد.

میانگین سن شرکت کنندگان 8.3 ± 54.38 بود. میانگین نمره امید به زندگی و راهبردهای مقابله مذهبی در شرکت کنندگان در این تحقیق به ترتیب 11.7±165.9 و 7.2±69.5 بوده است. بر اساس نتایج ضریب همبستگی پیرسون، بین امید به زندگی و راهبردهای مقابله مذهبی در بیماران دیابتی مورد مطالعه ارتباط مستقیم و معنی داری وجود داشت و با افزایش راهبردهای مذهبی، امید به زندگی در بیماران افزایش می یابد (r = 0.297 وp = 0.001).

نتایج نشان دادکه بین راهبردهای اعمال مذهبی، ارزیابی خیرخواهانه مذهبی و مقابله مذهبی فعال با امید به زندگی رابطه مثبت و نیز احساس منفی نسبت به خدا و مقابله مذهبی منفعلانه با امید به زندگی ارتباط منفی داشته است. لذا تدوین پروتکل های مذهبی مناسب برای افزایش امید به زندگی بیماران از سوی سیاستگزاران عرضه سلامت ضروری است".