مقایسه میزان حساسیت اخلاقی حرفه ای پرستاران شاغل با دانشجویان پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال 1399

ماهیت حرفه ی پرستاری به گونه ای است که توانایی حساسیت نسبت به مسایل اخلاقی بسیار حایز اهمیت می باشد. حساسیت اخلاقی به معنای توانایی تشخیص تعارضات اخلاقی، درک صحیح موقعیت های اخلاقی و آگاهی از عواقب اخلاقی تصمیمات اتخاذ شده می باشد.[r1]  از [r2]  آنجاییکه قرار گرفتن در محیط بالین به عنوان یک پرستار و در محیط آموزشی به عنوان یک دانشجوی پرستاری، هر کدام به نحوی می توانند بر حساسیت اخلاقی حرفه ای تاثیر بگذارند؛ لذا این مطالعه با هدف مقایسه میزان حساسیت اخلاقی [r3] حرفه ای پرستاران شاغل با دانشجویان پرستاری در دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال 1399 در  آذر ماه انجام گرفت.

در این مطالعه ی توصیفی مقطعی 130 دانشجوی سال آخر پرستاری و 140 پرستار شاغل در بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد به روش در دسترس وارد مطالعه شدند. جمع آوری داده ها با پرسشنامه های جمعیت شناختی و حساسیت اخلاقی لوتزن (Lutzen) انجام شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 16 با شاخص های آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار، درصد) و آمار تحلیلی (تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و پیرسون) مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت.

میانگین نمره و انحراف معیار حساسیت اخلاقی در پرستاران شاغل (50/11±01/64) و دانشجویان پرستاری (57/13±42/60) از 100 بدست آمد که از نظر آماری تفاوت معنی دار بود (01/0=P). در هر دو گروه میانگین نمره ی حساسیت اخلاقی در حیطه ی «صداقت و خیر خواهی» بالاترین نمره و حیطه ی «استفاده از دانش حرفه ای» کمترین نمره را داشت.
 

براساس یافته ها [r4] ، سطح حساسیت اخلاقی در هر دو گروه دانشجویان پرستاری و پرستاران شاغل متوسط بدست آمد. با توجه به اهمیت حساسیت اخلاقی و تاثیر آن بر روی افزایش کیفیت مراقبتی، لازم است آموزش و نظارت های لازم در جهت رعایت کدهای اخلاقی پرستاری برای دانشجویان و پرستاران شاغل جهت ارتقاء سطح حساسیت اخلاقی آنان صورت پذیرد [r5] .