بررسی تاثیر برنامه های آموزش دینی بر بعد شناختی نگرش دینی دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر تهران

یکی از موضوعات مهم در نظام آموزش و پرورش، آموزش و انتقال صحیح مفاهیم دینی و تعمیق باورهای دینی در نوجوانان است. بدین منظور، مسیولان امر موظف هستند با فراهم کردن برنامه های تربیتی سالم و اصولی، شرایط مطلوب برای پرورش نسلی با ایمان و مذهبی را فراهم سازند. هدف پژوهش حاضر بررسی میزان اثربخشی برنامه های آموزش دینی اعم از رسمی و غیررسمی، بر بعد شناختی نگرش دینی دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر تهران است. مسیله این است که آیا برنامه های آموزش دینی، با این همه هزینه هایی که می شود، اثربخش هست یا خیر. برای انجام این امر از روش توصیفی (پیمایشی) که طی آن به پیمایش و سنجش بعد شناختی نگرش دینی و توصیف ویژگی های جمعیت شناختی از قبیل پایه تحصیلی و رشته تحصیلی پرداخته شده، استفاده گردید. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر دوره متوسطه شهر تهران است که جمعا 164552 نفر می باشند. از این تعداد دانش آموز، 400 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین گردید. ابزار تحقیق حاضر عبارتست از پرسشنامه محقق ساخته که در راستای سنجش بعد شناختی نگرش دینی دانش آموزان تدوین گردید. در این تحقیق که از نمونه گیری خوشه ای تصادفی استفاده شد، این نتایج حاصل گردید که نگرش دینی دانش آموزان در حد زیاد و مطلوب می باشد. از میان گویه های مختلف بعد شناختی، گویه: «خداوند خالق همه هستی است.» بالاترین نمره را به خود اختصاص داد. همچنین میزان تاثیر برنامه های آموزش دینی بر بعد شناختی نگرش دینی دانش آموزان، بر حسب متغیرهای مختلف پایه تحصیلی و رشته تحصیلی، تفاوت معنادار نداشت.