حکمروایی خوب ؛ الگوی بهینه در عملکرد اقتصادی آسیای جنوب غربی

توسعه اقتصادی، مستلزم تحولات بنیادین در ساختارهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی است. هدف این پژوهش، تبیین و تحلیل عملکرد اقتصادی کشورهای آسیای جنوب غربی، دردوره مطالعاتی (1399 - 1385) است.

این مقاله، به روش توصیفی - تحلیلی انجام شده و به دنبال پاسخ گویی به این سوال است که «کشورهای آسیای جنوب غربی، در دوره مطالعاتی از لحاظ اقتصادی چه عملکردی داشته اند؟ با این فرض که حکمروایی خوب، الگوی مناسبی برای بهبود عملکرد اقتصادی است.

نشان داد که کشورهای آسیای جنوب غربی در دوره مطالعاتی، از لحاظ عملکرد اقتصادی، در چهار طیف  خیلی خوب، خوب، متوسط، ضعیف قرار گرفتند. ناتوانی حکمرانان در مدیریت و حل فصل چالش های، ژیوپلیتیکی، ژیواکونومیکی، ژیواستراتژیکی، ژیوکالچری و زیست محیطی، موجب عملکرد ضعیف اقتصادی شده است. 

کشورهایی که شیوه حکمرانی را مورد بهسازی، نوسازی و اصلاح قرار دادند، از عملکرد بهتر و کشورهایی که از بازنگری و ترمیم شیوه حکمرانی امتناع ورزیدند، از عملکرد اقتصادی ضعیف تری برخودار شده اند.