مروری بر کاربرد نانوصفحات دوبعدی به عنوان تقویت‏ کننده به منظور افزایش مقاومت به خوردگی پوشش‏ های پلیمری

پوشش پلیمری مقاوم در برابر آب، به دلیل سمیت کم، ترکیبات آلی فرار کم و مقاومت شیمیایی برجسته، توجه زیادی را به خود جلب کرده است. علی رغم این مزایا، نواقص میکرومتخلخل و کانال‏های قطبی که در طی فرآیند پخت تشکیل می‏شود، منجر به روانه شدن </O2</sub>، H2</sub>O و-</sup>Cl </به بسترهای فلزی می‏شوند و موجب تاول پوشش و از بین رفتن چسبندگی در پوشش‏ها می شود و در نتیجه خصوصیات سد پوششی کاهش می‏یابد. برای مقابله با کاهش نقص پوشش، یک روش موثر، مشارکت نانو پرکننده ها در رزین پلیمری می‏باشد. به تازگی، زمینه اپوکسی با نانو صفحات لایه‏ای به عنوان تقویت کننده باعث جذب چشمگیر هم در تحقیقات علمی و هم کاربردهای عملی شده ‏اند که علت آن عملکرد مکانیکی عالی، مانع بودن در برابر عوامل گازی و هدایت حرارتی می‏باشد. به طور کلی عملکرد سدی تقویت شده در محیط خورنده، امکان پیشگیری عالی از خوردگی را فراهم می‏کند. در این راستا، در این مقاله اثرات نانوصفحات اکسید گرافن، گرافن، فلوراید گرافیتی، کربن نیترید، بورنیترید، کربونیترید بور، هیدروکسید لایه مضاعف و مکسن مورد بررسی قرار می‏ گیرد.