اثر بخشی درمان گروهی مبتنی بر تنظیم هیجانی بر مشکلات شناختی و هیجانی و درماندگی شناختی در بهبودیافتگان بیماری COVID-19 با درمان رمدسیویر

اختالالت ناشی از عفونت در سیستم ایمنی می تواند آسیب روانی ایجاد کند. شیوع بیماری همه گیر کروناویروس سندرم حاد تنفسی -19COVID با پیامدهای روانپزشکی همراه بوده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر تنظیم هیجانی بر مشکالت شناختی و هیجانی حافظه، خلق  و درماندگی شناختی استرس، افسردگی، اضطراب در بهبودیافتگان بیماری بیماری کوید19- با درمان رمدسیویر شهر رفسنجان بود.

طرح پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود جامعه آماری شامل بیماران مبتال به بیماری کووید19- در شهر رفسنجان در سال 1400که تحت درمان داروی رمدسیویر قرار گرفته اند، است. نمونه مورد مطالعه شامل 30 نفراز بیماران بهبودیافته که بصورت نمونه گیری تصادفی و بر اساس تمایل و رضایت فرد برای شرکت در مطالعه انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند . درمان مبتنی بر تنظیم هیجانی در 8 جلسه 1:30 برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه گواه هیچ گونه درمان روان شناختی دریافت نکردند هر دو گروه قبل و بعد از اجرای فرآیند آموزش به مقیاس افسردگی، اضطراب و فشار روانی استرس DASS 1992 پرسشنامه خلق و احساس MFQ1987 و پرسشنامه ظرفیت حافظه دانیمن پاسخ دادند.داده های جمع آوری شده بر اساس نرم افزار -21SPSS با آمار توصیفی و استنباطی تجزیه وتحلیل شدند.

نتایج پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر تنظیم هیجانی بر بهبودعملکرد حافظه و خلق و همچنین افسردگی و اضطراب بهبودیافتگان مبتال به کرونا تاثیر معنی دار دارد (0.05>P). درمان مبتنی بر هیجان براسترس بهبودیافتگان تاثیر معنی دار نداشته است (0.05<P).

با توجه به تاثیر هشداردهنده عفونت بیماری کوو ید19- بر سالمت روان، ارزیابی آسیب شناسی روانی بازماندگان کووید19- و به منظور تشخیص و درمان اختالالت و مشکالت روانشناختی توصیه و تاکید می شود.