بررسی تغییرات سیرتوئین 1 پس از یک دوره تمرین دویدن تناوبی شدید همراه با مصرف ویتامین D در زنان دارای کمبود ویتامینD

کمبود ویتامینD یک تغییر متابولیک است که اغلب با چاقی همراه است و سیرتویین1 یک هدف درمانی برای درمان چاقی و اختلالات مرتبط به آن می باشد. در مطالعه حاضر اثر 8 هفته تمرین دویدن تناوبی شدید (HIIT) و مصرف ویتامینD بر سطوح سیرتویین1 و 25-هیدروکسی ویتامینD  در زنان غیرفعال با کمبود ویتامینD بررسی شد.

در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 39 زن دارای اضافه وزن با کمبود ویتامینD نخست بطور هدفمند انتخاب و سپس به صورت تصادفی در سه گروه تمرین، تمرین+ویتامینD (ترکیبی) و کنترل قرار گرفتند. HIIT در 3 روز هفته، با 12 تکرار یک دقیقه ای دویدن در شدت 80-90٪ ضربان قلب حداکثر با یک دقیقه استراحت فعال با شدت 50 % ضربان قلب حداکثر انجام شد. ویتامین D به صورت هفتگی با دوز 50000 واحد مصرف شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر و آنالیز واریانس یک طرفه (کروسکال والیس برای داده های غیرطبیعی) استفاده شد (05/0<p).

پس از 8 هفته افزایش در سطوح سرمی سیرتویین1 و 25-هیدروکسی ویتامینD در گروه های مداخله، معنی دار بود اما وزن بدن کاهش معنی داری یافت (001/0<p). هم چنین درصد تغییرات این متغیرها در گروه ترکیبی بیشتر از مداخله HIIT صرف  بود (001/0<p).

به نظر می رسد تغییر شیوه سبک زندگی شامل انجام HIIT و مصرف ویتامینD رویکردهای مهمی هستند که می توانند با افزایش SIRT1 و 25-هیدروکسی ویتامین D عوارض مرتبط با چاقی را کاهش دهند و همزمانی این مداخله ها به توسعه این تاثیرات کمک می کند.