اختلالات گفتار در سندرم داون: مطالعه مروری روایی مختصر

اغلب افراد دارای سندرم داون وضوح گفتار ضعیفی دارند؛ چیزی که ممکن است با افزایش سن ناپدید نشود و بر خلاف آن، رشد واجی یکنواخت و آهسته تری پیدا کند. بنابراین، به گفتاردرمانی نیاز دارد. اطلاعات متنوعی در زمینه تولید گفتار افراد دارای سندرم داون و اختلالات آن وجود دارد. در پژوهش مروری حاضر، بعضی از عناصر تولید گفتار در این افراد از جمله آپراکسی کلامی مورد بررسی قرار گرفت. عناصری که ممکن است در درک شنونده مداخله کنند و وضوح گفتار فرد را کاهش دهند. در نهایت، چند راهکار کلی جهت بهبود گفتار این افراد ارایه گردید.

در این مطالعه مروری، با استفاده از کلید واژه های «Down syndrome، Speech intelligibility، Verbal apraxia، Intervention or treatment or rehabilitation»، به جستجوی مقالات در پایگاه های اطلاعاتی Google Scholar و ScienceDirect طی سال های بین 2000 تا 2022 پرداخته شد.

از 193 مقاله اصیل یافت شده، 13 مقاله به توصیف ویژگی های گفتاری افراد دارای سندرم داون و فقط 1 مقاله به درمان آپراکسی پرداخته بود.

نتیجه گیری: 

مرور متون، اطلاعات متنوعی را در خصوص ویژگی های گفتاری افراد دارای سندرم داون فراهم نمود. با وجود این که طبقات علت شناسی ممکن است به طور مستقیم کمکی به اقدامات بالینی نکند، اما آگاهی از نقاط قوت و ضعف در نیم رخ افراد دارای سندرم داون به همراه یک تشخیص تخصصی، شاید به درمانگر کمک کند تا بر اقدامات دقیق ارزیابی و درمان تمرکز نماید. مرور متون نشان داد که مطالعات انجام شده بیشتر جنبه توصیفی از اختلالات گفتاری در افراد دارای سندرم داون دارد. بنابراین، به تحقیقات مداخله ای بیشتری جهت یافتن موثرترین روش های درمانی برای بهبود وضوح گفتار افراد دارای سندرم داون به ویژه درمان آپراکسی کلامی آن ها نیاز است.