تدوین برنامه تلفیقی توانبخشی حسی مبتنی بر ویبرواکوستیک و واقعیت مجازی و اثربخشی آن بر نیمرخ هیجانی کودکان مبتلا به اوتیسم (مطالعه موردی)

نقص تنظیم هیجانات در کودکان مبتلا به اختلال طیف اوتیسم تاثیر زیادی بر تعاملات آن ها دارد.

هدف پژوهش حاضر تدوین برنامه توانبخشی مبتنی بر ویبرواکوستیک و واقعیت مجازی و بررسی اثربخشی آن بر نیمرخ هیجانی کودکان مبتلا به اوتیسم بود.

روش پژوهش، از نوع تک آزمودنی A-B-A بود. جامعه آماری شامل همه کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم در کلینیک توانبخشی ذهن آرا شهر تهران، در نیمه دوم سال 1400 بود که 5 نفر با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. ابتدا برنامه تلفیقی طی 10 جلسه 30 دقیقه ای، بر روی 2 آزمودنی که به صورت تصادفی از میان نمونه انتخاب شده بودند، اجرا و پس از مشخص شدن اعتبار برنامه، 3 آزمودنی دیگر وارد پژوهش شدند. در این پژوهش از پرسشنامه نیمرخ حسی 2 (2014) استفاده شد. در مرحله خط پایه، پایان هر جلسه مداخله و پیگیری 1 ماهه پرسشنامه ها تکمیل شد. جهت تحلیل داده ها از تحلیل دیداری، درصد بهبودی، درصد داده های همپوش و غیر همپوش استفاده شد.

نتایج نشان داد با توجه به اندازه اثر بدست آمده، مداخله به ترتیب با 90%، 80%، 80%، 100% و 90% اطمینان بر روی تعدیل نیمرخ هیجانی آزمودنی های شماره 1 تا 5 موثر بوده است. همچنین براساس نتایج بدست آمده، درصد بهبودی ناشی از ارایه مداخلات در آزمودنی های 1 تا 5 به ترتیب 20/08%، 28/75%، 28/24%، 27/24% و 21/02% بوده است.

براساس یافته ها برنامه توانبخشی تلفیقی بر بهبود نیمرخ هیجانی کودکان اتیستیک موثر بود؛ لذا این رویکرد را می توان به عنوان مداخله ای مناسب برای این افراد معرفی نمود.