بررسی تطبیقی رمان رویای تبت اثر فریبا وفی و رمان بهشت مامان غیضه اثر بثینه العیسی، با رویکرد نقد فمنیستی

ورود مدرنیته به شرق و مبارزه ی مستمر زنان برای دگرگونی ارزش های اجتماعی مردسالارانه که اغلب از طریق تولید آثار ادبی صورت می گرفت، منجر به شکل گیری گونه ای خاص از ادبیات گردید که به آن نوشتارزنانه گفته می شود. هدف از زنانه نویسی بیان احساسات، روحیات و مشکلات خاص زنان با زبانی زنانه است که تحلیل آن هم مقتضی شکل گیری رویکردی ویژه در نقد بوده که امروزه با عنوان نقد فمنیستی شناخته می شود. بر این اساس پژوهش پیش رو کوشیده است دو رمان از دو بانوی نویسنده ی ایرانی و کویتی؛ یعنی «رویای تبت» نوشته ی فریبا وفی و «زیر پای مادران» از بثینه العیسی را با رویکرد نقد فمنیستی و به صورت تطبیقی بررسی و تحلیل نماید. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و یافته های تحقیق حاکی از آن است که نویسندگان این آثار با استفاده از مولفه های ادبیات فمنیستی وضعیت زنان را در جامعه ی خود به تصویر کشیده اند. «رویای تبت» و «زیر پای مادران» با آنکه در دو کشور و با دو زبان متفاوت خلق شده اند، اشتراکات زیادی دارند که ناشی از روابط و قرابت های جغرافیایی، دینی و فرهنگی میان آنها بوده است. شخصیت های مونث متعدد در هر دو اثر اگرچه به صورت مستقل درگیر احساسات و مشکلات شخصی خود هستند؛ در نهایت یک کل منسجم را تشکیل می دهند. علی رغم تفاوت در جزییات دو رمان یادشده، هسته ی مرکزی آن ها مشابه و قابل تطبیق است؛ زنان در هر دو داستان به دنبال یافتن ارزش های وجودی خود، به دست آوردن حقوق برابر با مردان و رسیدن به عشق و آرامش هستند.