تبیین عوامل تاثیرگذار بر فرسودگی شغلی کارکنان پلیس با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزئی

فرسودگی شغلی سندرمی است که شامل خستگی هیجانی، گسست شخصیت و کاهش احساس کفایت شخصی بوده و یکی از علل مهم کاهش عملکرد شغلی است. این پژوهش به منظور تبیین عوامل موثر بر فرسودگی شغلی کارکنان پلیس انجام گرفته است.

پژوهش حاضر بر اساس هدف، کاربردی و ازنظر شیوه گردآوری داده ها، توصیفی(غیرآزمایشی)است. جامعه آماری پژوهش حاضر تمامی کارکنان رده های ستادی مستقر در تهران بودند. نمونه پژوهش حاضر شامل 350 نفر بود که به روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. اطلاعات پژوهش حاضر با استفاده از پرسشنامه فرسودگی شغلی و سایر پرسشنامه های مرتبط با الگوی مفهومی جمع آوری و با بهره گیری از روش مدل سازی معادلات ساختاری حداقل مربعات جزیی توسط نرم افزار PLS Smart تحلیل شده است.

یافته های تحقیق: 

با توجه به ضرایب مسیر، مشخص شده است متغیرهای هوش هیجانی(19/0)، مهارت های مقابله ای(39/0)، نیازهای بین فردی(74/0)، عملکرد شغلی(30/0)، انگیزش شغلی(19/0)، نگرش شغلی(50/0)، روابط کار و خانواده(22/0)، عدالت(41/0) و تناسب فرد با محیط(24/0) دارای برازش مطلوب و توانستند 7/96 درصد از تغییرات فرسودگی شغلی کارکنان را تبیین نمایند. همچنین مقادیر آماره تی همه متغیرهای تحقیق بالای 96/1 بودند که نشان دهنده رابطه معنادار این متغیرها با فرسودگی شغلی بوده است.

با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که متغیرهای تاثیرگذار تبیین شده بر فرسودگی شغلی در جامعه ی پلیس اعتبار و روایی سازه خوبی دارد و می توان از آن برای سنجش و شناسایی میزان فرسودگی شغلی بهره گرفت.