اثربخشی آموزش فنون رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تحمل پریشانی هیجانی و ابراز وجود دانش‏‏‏ آموزان پسر قربانی قلدری

هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش فنون رفتار درمانی دیالکتیکی بر تحمل پریشانی هیجانی و ابراز وجود دانش ‏آموزان قربانی قلدری بود. این مطالعه نیمه آزمایشی با استفاده از طرح پیش ‏آزمون و پس ‏آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانش ‏آموزان پسر دبیرستانی دوره اول متوسطه شهر تبریز در سال 98-1397 بود که از میان آن‏ها با استفاده از روش نمونه‏ گیری هدفمند، خوشه‏ای تک مرحله‏ای، و روش غربالگری 30 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند؛ به ‏طوری که هر گروه را 15 نفر تشکیل دادند. ابزارهای مورد استفاده فرم ایرانی مقیاس قربانی قلدری، آزمون تحمل پریشانی هیجانی سیمونز و گاهر و پرسشنامه ‏ی ابراز وجود (ASA) بود. گروه‏ آزمایشی، طی 10 جلسه تحت آموزش فنون رفتار درمانی دیالکتیکی قرار گرفت؛ در حالی ‏که گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. داده‏ ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که نمرات پس‏آزمون تحمل پریشانی هیجانی و ابراز وجود گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی‏داری دارند (0/001< p). بدین ترتیب می‏توان گفت که آموزش فنون رفتار درمانی دیالکتیکی میزان تحمل پریشانی هیجانی و ابراز وجود دانش آموزان قربانی قلدری را افزایش می‏دهد.